Türkiye, Altın Portakal Film Festivali'nde yaptığı konuşma nedeniyle Rutkay Aziz'i dinliyor, izliyor, tartışıyor ne zamandır...
Ama aynı zamanda, Habertürk gazetesinin manşetten verdiği, sırtından bıçaklanmış kadın fotoğrafını da...
Rutkay Aziz bir sanatçıdır, üstelik Atatürk'ü en çok canlandıran bir isim... Oyunculuk yeteneği, fikirleri ve sanatçı kimliği söz konusu olunca, tam bir lider...
Lafı kıvırmayan, söylemek istediğini, korkmadan, doğrudan yansıtan bir kimlik...
Konuşmasında, oyuncu arkadaşlarına da çattı, yeni dünya düzenine de, hükümetin politikalarından tutun da toplumsal aymazlığımıza kadar pek çok konunun üzerinde durdu.
Ne zamandır böyle bir çıkış yaşanmıyordu ülkemde, iyi oldu. Yağcılıkta sınır tanımayan bir kısım insanlara
böyle bir "şamar" gerekliydi.
Ama sözlerinin arasında, en çok dikkati çeken cümle şuydu:
"Türkiye gibi, kadını ve çocukları en çok dövülen, öldürülen başka bir ülke var mı?"
Evet ne yazık ki, yok.
***
Kadına, çocuğa şiddet söz konusu olduğunda, hemen şu söz akla gelir, "Eğitim şart"... Resmen slogan olmuş bir kalıp...
Hangi acizliğimize koyarsan koy, ilk akla gelen o...
Oysa ülkemin artık yarısından çoğu eğitimli... Üniversite okumayanı adam yerine bile koymuyorlar ülkemde, ne eğitimsizliği...
Kuşkusuz "eğitim" de bir neden ama eğitimlilerin bile eşlerine, sevgililerine, kız arkadaşlarına el kaldırdığını görünce, bu sav artık yerini bir başka tehlikeli tırmanışa bırakmış nicedir; şiddet eğimli toplum yapımıza...
Önce bu tespiti yapalım.
Bu değil midir, reyting denen o illet yüzünden şiddet içerikli dizilerin el üstünde tutulması...
Bu değil midir, gazetelerin küçük bir tiraj artışı uğruna, ilkelerinden sapıp, insanlık dışı vahşete çanak tutması...
Bu değil midir, ilköğretim okullarında bile, dayak atan çocukların, daha barışçı, daha uyumlu çocuklara üstünlük kurması...
***
Gerçekleri gören toplumlar, yüreklerindeki yarayı daha çabuk pansuman eder, dahası vücutlarını saran çıbanı keser atarlar. Ancak bizde tam tersi...
Şiddetle besleniyor ve bunu, daha çocukluktan şırınga ediyoruz topluma...
Böylece barış yerini savaşa...
Adalet yerini güce...
Hak yerini menfaate bırakıyor.
***
İşte bu nedenle Rutkay Aziz, o acı, o yüreklerimizi titreten, yanağımızda tokat gibi patlayan, sözleri söylüyor.
İşte bu nedenle, bir gazete de, hayatını şiddet yüzünden kaybetmiş bir kadının fotoğrafını büyük basma cüretini gösteriyor.
O kadının çocuklarını, onurunu düşünmeden...
Şimdi onlara sorsanız, "toplumda artan şiddeti göstermek için, ibret olsun diye bastık" diye diretirir, buna "gazetecilik refleksi" derler.
Kime, şiddetle beslenen topluma... Reyting için, tiraj için...
Yıllar önceden, daha ilk şiddet dizileri ekrandan gösterilmeye başlandığında yaptığım uyarıyı hatırlıyorum şimdi:
"Bunu yaparsanız toplum şiddetle beslenir, önüne geçemezsiniz" diye...
Yazık oluyor insanlarımıza, kadınlarına, çocuklarımıza... Para uğruna, reyting uğruna, çıkar uğruna harcaya harcaya bitiriyoruz ulusal onurumuzu...
Oysa, bu ülke kadını ve erkeğiyle, çocuklarıyla, bağımsızlık savaşı vererek kazanıldı. Şimdi "vahşetle" işbirliği yapıp, insanlığımızı satıyoruz.
Tüm gerçek bu.
GÜNÜN SÖZÜ
Haksızlık karşısında susan, dilsiz şeytandır.
Hz. Muhammed
