Young Sheldon isimli bir dizi var.
Üstün yetenekli bir çocuk, sanırım 10 yaşında üniversitede eğitim görüyor. Yaşıtlarının arasında yaşadığı mutsuzluk üniversiteye başlamasıyla yok oluyor. Çünkü orada beynini doyurmanın hazzını yaşıyor Sheldon.
Saygı da görüyor. Üstelik üniversitede de ilkokulda olduğu gibi yalnız ve sosyal yaşamdan uzak. Ancak yalnızlık umurunda değil. Hayatının amacının öğrenmek ve kendini geliştirmek olduğundan çok emin ve mutlu.
IQ'su çok yüksek olan Sheldon'un duygusal zekası da o oranda düşük.
Duyguları okuyamıyor, okumakla da ilgilenmiyor zaten. Hiç kimse de sosyalleşmesi için onu zorlamıyor.
Çünkü Sheldon böyle mutlu... Olduğu gibi kabul edilip desteklendiği için özgüven sorunu yaşamıyor, kendini eksik görmüyor. Yeteneklerine odaklanıp, kendiyle gurur duyuyor.
ANNELİK ZOR
Arada annesi ne yapacağını şaşırıp zorlansa da Sheldon'un ihtiyaçları ve yetenekli olduğu konuda kendini geliştirmesi için elinden geleni yapıyor.
Yani, önemli olan oğlunun mutluluğu ve hedefleri... Tabi bu aşamaya gelmesi, uzmanlar tarafından doğru yönlendirilmesiyle oluyor. Çünkü üstün yetenekli çocuk annesi olmak, emin olun geriden gelen çocuk annesi olmak kadar zor.
Doğru yaklaşımlar olmazsa topluma uyum, iletişim ve kabul edilme konularında benzer sorunlar yaşanıyor her iki durumda da... Hatta bu çocuklar da diğerleri gibi zorbalığa maruz kalıyor. Son günlerde bunun bir örneğini daha gördük üzülerek. Üstelik zorbalık yetişkinlerden geldi bu sefer.
Çocuğun üstün olma ihtimaline karşılık birçok teoriler üretildi. Karşıdaki muhatabın 10 yaşındaki bir çocuk olduğu hiç düşünülmeden acımasız eleştiriler yapıldı. Elbette çocuğun bu kadar gündeme getirilmesi doğru değildi... Ancak yapılan hataların sorumlusu sanki o çocukmuş gibi yapılan saldırılar hayretler içinde bıraktı hepimizi. Eminim birçoğumuz çıkıp haykırmak istedik: Karşınızdaki çocuk, sadece çocuk...
BIG BANG THEORY
Young Sheldon'ın devam dizisi Big Bang Theory'de ise, üstün yetenekli çocuğun Caltech'de teorik fizikçi olarak çalıştığını görüp mutlu oluyorsunuz. Bu iki dizide de, üstün yetenekli insanların yaşadığı sosyal problemler mizah yoluyla çok güzel anlatılmış. Bu çocukların kendilerini ifade edebilecekleri alan bulduğunda yaşadıkları mutluluk bir de. Bilime ve insanlığa yapacakları olası katkılardan bahsetmiyorum bile. Diziler kurgu ancak gerçek yaşamdan kopuk değil.
SHELDON'UN ŞANSI
İnsan düşünmeden edemiyor, her yetenekli çocuk Sheldon gibi şanslı mı? Farklılıklar, örf adetimize yakışır şekilde ne zaman bizde de tekrar kabul edilir olacak? Hatta zenginlik olarak değerlendirilecek? Körelen beyinlerin geleceğimizi karartacağının farkında mıyız? Normalleştirme çabalarımızın bazen dehaları yok etmek anlamına gelebileceğinin ve bunun hepimizin kaybı olacağının bilincinde miyiz?Tüm çocuklar değerimiz. Unutmayalım ki eğitimde kaybedilecek bir fert bile yoktur....
Yaşamda da insan kaybetmemek, kalp kırmamak temel felsefelerimizden olmalı. Hele de çocukların kalbi ise söz konusu olan, pamuklar içinde sarılıp sarmalanmalı...
