Kimliksiz kadına yeni bir yaşam...

İzmir'de 25 yıl önce şehirlerarası otobüs terminalinde bulunan sağır ve dilsiz kadın, kim olduğunu,
nerede yaşadığını ve nereye gitmek istediğini anlatamayınca bambaşka bir hayat yaşamaya başladı. Üzerinden nüfus cüzdanı çıkmayan ''sessiz kadın'', kendisini bulanın verdiği ''Fatma'' adıyla adeta yeniden doğdu. Fatma hanım, şimdi nüfus cüzdanı alarak yeni hayatını resmileştirmek istiyor.
Alınan bilgiye göre, çay ocağı işleten Süleyman Azman, otogarda gördüğü 30 yaşlarındaki kimsesiz kadına yardımcı olmak istedi. Konuşamayan ve duymayan kadınla kağıt kalemle de anlaşamayan Azman, ailesine ulaşamadığı kadına evini açtı.

Konak'ın Kadriye Mahallesi'ndeki tek göz evinde kadınla yaşamaya başlayan Azman, geçmişine ait hiçbir şey bilmediği kadına ''Fatma'' adını verdi.Azman, Fatma hanıma sahip çıkıp ona yuva sunarken Fatma Hanım da yalnız yaşayan adamın ev işlerini yapmaya başladı. Çay ocağından kazanılan parayla
geçimlerini sağlayan çiftin 1992 yılında bir kızı oldu.Süleyman Azman'ın, Fatma hanıma nüfus cüzdanı alma girişimleri, ana-baba adı, doğum yeri, doğum tarihi gibi bilgilerin olmayışı nedeniyle sonuçsuz kaldı, okula gitmesi gereken kızları Hülya okul müdürü ve mahalle muhtarının da yardımıyla nüfus cüzdanı aldı.Aile reisinin hastalanıp çalışamaz hale gelmesinin ardından maddi sıkıntıları artan aile, komşuların yardımlarıyla geçinmeye başladı.Fatma hanım, kendisine evini açan, yeni bir ad ve yaşam veren Süleyman Azman'ın 2006'da vefat etmesi, kızlarının da kısa süre sonra evlenerek evden
ayrılması üzerine 25 yıl öncesindeki kimsesiz günlerine geri döndü. Hayattaki tek yakını olan kızının sahip çıkmadığı ''sessiz kadın'', sessiz dünyasında tek başına kaldı.Nüfus cüzdanı olmadığı için evine elektrik ve su bağlatamayan kadın, komşularının ve yardımseverlerin desteğiyle hayata tutunmaya çalışıyor.
''KOMŞU VİCDANINA GÖRE YAŞIYOR''

Fatma hanımın komşularından Günay Hepçimen, 25 yıl önce mahalleye gelen Fatma'nın yaşadığı sıkıntılara dikkati çekerek, mahalle sakinleri olarak kendisine yardımcı olmaya çalıştıklarını söyledi.İşaretlerle anlaşmaya çalıştıklarını kaydeden Hepçimen, ''Ağzı var, dili yok. Anlaşabildiğimiz kadar yardım etmeye çalışıyoruz. Kızı var ama annesine sahip çıkmadı. Suyu, yemeği komşularının vicdanına kalmış. Komşularının vicdanına göre yaşıyor yani. Bir de yardım derneğine gidip durumunu anlattık. Onların, bizlerin yapmaya çalıştığı yardımla sürüyor hayatı'' diye konuştu.