Meğer zirveyi görmek ne zor işmiş

Psikolog olarak danışanlarıma sıklıkla kendilerine bir hobi edinmelerini söylerim. Hatta mümkünse, edinecekleri hobinin harekete yönelik olmasını da özellikle vurgularım. Elbette benim de pek çok hobim var ancak bu hobilerin içine dağcılığı katacağımı hiç düşünmemiştim ki zaten Pazar günü çıktığım doğa gezisine de yürüyüş amaçlı çıkmıştım.

Facebook'ta bir sayfada Assos doğa gezginlerinin Aşıklar Şelalesi'ne yürüyüş düzenlendiğini görünce kızımı ve arkadaşlarımı toparladığım gibi, "Hadi biz de gidiyoruz" dedim. Gezi için neler gerektiğini sorduğumda, "Yedek kıyafet ve su dışında bir şeye gerek yok" deseler de, rehberimiz Ahmet beyle uzun yıllardan beri süregelen arkadaşlığımızdan öğrendiğim kadarıyla bu gezi için bir dağ ayakkabası şarttı. Gezi öncesi kızıma ve kendime bir sürü bir sürü malzeme aldığımı da söyleyebilirim. Senaryoları bilfiil kafamda kurduktan sonra ertesi sabah gezinin yapılacağı alandaydık.

Başta her şey çok masum başlamıştı. Sonra bir anda her şey kaosa döndü. Ağlayan mağaraya varana kadar her şey son derece sakindi. Ardından mağaradan çıktık ve tırmanmaya başladık. Tırman tırman in tekrar tırman, tekrar in. Şelaleden geçmek ne mümkün! Çıkar çorapları öyle geç. Sonra yine tırman, bu arada dudağımdan arı soktu. Sonra yine in, yine bir şelale yemin ediyorum balık adam kıyafeti şarttı. Bunu suya "güm" diye düştüğümde anladım!

Ben ve kayaya tırmanmak!

Ardından bir kötü haber daha geldi. Kayalara tırmanacaktık. Şaka değil ben ve kaya tırmanmak.. Taşlar yuvarlanıyor, grupta 100 kişi var. Bir taş yuvarlandığında yani ben hareket ettirdiğimde taşı, benim altımdakiler yandı. Ama taşın üstüne yuvarlandığı kişi de ben oldum. Neredeyse ayağım kaydı, yuvarlanıyordum. O an artık dedim ki "yeter", geri dönmek istiyorum. Ama nasıl döneceğim? Yapılacak tek şey vardı kayalara tırmanılacaktı. Bu arada aldığımız her şey; baton ve diğer malzemelerin hepsi, Ahmet'in ve babamın ısrarıyla arabada bırakıldığı için yürüyüş ve şelale epey işkenceydi. Ve sonunda 6-7 km'lik dağ tırmanışımız bittiğinde ben de bitmiştim. Bir anda durup geriye doğru baktığımda, aman Allah'ım buralara ben mi tırmandım derken kendimi buldum. Ve açıkcası kendimi, kızımı ve arkadaşlarımı verdiğimiz mücadeleden dolayı kutladım.

Hepsi birer savaşçı!

İnsanlar zirveye çıktık dedikleri zaman ben, "Ee ne yapalım" derdim? Hayır aslında zirve insanlar için pek çok şeyi sembolize ediyor ama en çok da mücadeleyi anlatıyor. Sanırım bu tür geziler - işkenceler- insanların içindeki mücadeleci yönü ortaya çıkardığı için kıymetli. Tekrar böyle bir işkenceye dayanabilir miyim bilemiyorum ama doğa yürüyüşlerine katılan insanların neden bu tür gezilere katıldıklarını bitiş noktasına vardığımızda yüzlerine baktığımda anladım. Onların hepsi birer savaşçı! Eğer siz de kendinizi iyi hissetmek istiyorsanız ya da mücadele etmeye ihtiyacınız var ise ya da amacınız zirve ise bence kaç yaşında olursanız olsun bu tür gezilere katılmalısınız. Ancak yanınıza dağ ayakkabısı, balık adam kıyafeti, şişme bot, baton, bir bavul dolusu yedek kıyafet almayı unutmayın hele ki yanınızda çocuğunuz var ise... Ve eğer benim gibi acemi bir dağcı iseniz insanları germemek için ilk doğa yürüyüşü gezinizi yapmadan önce mutlaka gezi programını iyi öğrenin.

"Geziyi düzenleyen Gökhan Bey ve ekibine bu geziden dolayı teşekkür ederim. Eğer onlar beni bu geziye ikna etmeselerdi dağcılığın apayrı bir dünya olduğunu hiçbir zaman bilemeyecektim. Ve eğer insanlar da kendilerinin gezi programlarına katılmak isterlerse facebook üzerinden Assos Doğa Gezginleri sayfasını ziyaret edebilirler."