Bu iki fotoğrafta örnek bir dostluk var

Kemal Baysak, Karşıyaka'nın en renkli ve dostsever insanlarından biridir. Yıllarca ilçeye belediye başkanlığı yaptı, kalıcı eserler bıraktı.
Kentin geleceğini çizdi...
İş dünyasının da başarılı, sevgi dolu insanları arasındadır. Çalışkan bir işadamıdır.
Saygı gösterir, saygı görür.
Dostluk ilişkileri günübirlik değil, ömür boyudur. Kendisine kazık atana da, dostça yaklaşmasıyla tanınmıştır. Kin, nefret gütmez. Örnek bir insandır.
Çocukla çocuk olur, büyükle büyük...
***
Kemal Baysak, ortaokul arkadaşım Abdullah'ın da babasıdır. O sarışın delikanlı da sınıfta örnek aldığımız bir gençti. Herkese saygılı ve dosttu, babasına hayrandı.
Bugün de öyle.
Doğup büyüdüğü Bosna Hersek'in her acısında yanında olmuştur Kemal Baysak; Karşıyaka'da kurduğu dernek, o en büyük acıları yaşadığı anda da Bosna insanına umut vermiş, ışık olmuştur.
Geçmişte de bugün de...
Kısaca bir dost olarak, iz bırakan bir insandır Kemal Baysak...
****
Kemal Baysak'ın yol arkadaşlarından biri de, Karşıyakalı'nın sevip saydığı bir isim, benim de müthiş saygı duyduğum; ticari adıyla Camcı Emre... Yani Emre Zeyrek...
Alaybey ve Tersane Mahallesi ondan sorulur...
Her sabah, kapısının önünden geçen insana umut veren selamıyla hoşgörü ve sevgi mesajları dağıtan Emre Zeyrek için de Kemal Baysak ölümsüz bir dosttur.
İyi günde de kötü günde de sürekli tazelenen...
Yarım asır süren bu dostluğun mimarı da, güvendir. Şu zor yaşam koşullarında, insanların birbirlerine verdiği sınav kağıtlarında notlar, bu iki insan için de hep pekiyi olmuştur.
Çünkü her geçen gün güçlenen bir süreçtir bu...
***
Bu iki insanın sevinçleri de ortaktır, mutlulukları da... İşte bunlardan ikisi, fotoğraflara böyle yansımış...
Emre Zeyrek, 32 yıl önce evlendiğinde tanığı, Kemal Baysak'tı. Geçtiğimiz günlerde de oğlu Öner evlendi Emre Zeyrek'in...
Onun da tanığı Kemal Baysak... Yine o babacan, yine o insan sevgisiyle donanmış gülüşüyle...
Dostlukları taze tutan, "insanca" tavır, empati yapma gücüdür. Birbirini anlamaktır.
***
Şimdi Emre ağabeyin yerine koyuyorum kendimi, çocuğuma bırakabileceğim en anlamlı miras bu olsa gerek...
Sevgiye, saygıya dayanan, 50 yıla yaklaşan bir dostluk... Ve bunun silinmeyen, dana da güçlenen izleri...
Şiddeti körükleyen, hayata anlamsızlaştıran bir sürecin yaşadığı insan hayatında, dostluğun yüceliğini anlatan daha özel bir fotoğraf var mı Allahaşkına...
Böyle bir arkadaşlığa saygıyla eğilirim ben...