En sinsi şiddet türü: Çocuğa küsmek!

Elektronik posta kutuma üstteki başlıkla gelen bülten, elbette bir anne olarak hemen dikkatimi çekti. Psikolog Müjde Yahşi'nin verdiği bilgileri bir solukta okurken, "Acaba ben, çocukken şiddetin bu türlüsüne maruz kaldım mı?" diye düşündüm ister istemez.
Annemin, boynuna dolamaya çalıştığım kollarımı öfkeyle açarak beni uzaklaştırdığı sahneler geldi gözümün önüne. Yanağından öpmeye çalışırken yüzümü itmesi... Öfke ile "Hayır, istemiyorum" demesi. Benim ısrarımın, onun beni itmesinin dakikalar sürmesi... Her seferinde benim bitmek bilmez ısrarım neticesinde gönlünü almamla sonuçlanan bu sahneler, çocuk kalbimi ne çok kırmış meğer... Birkaç dakika sürse de, yaşarken sonsuz gelen o sevgisizliği hak edecek kadar kötü ne yapmış olabilirdim ki hem...
Asla suçlamıyorum ama biz çok farklı koşullarda büyütülen çocuklardık...
Bizim anne babalarımız, saygı gereği sigarayı çocukların oynadığı odada içip büyüklerinin yanına öyle geçerdi.
Dayak da vardı, cinsiyet ayrımı da.
Köyde kuzenlerle hep birlikte sinemaya gitmek istediğimizde "Erkekler gitsin, kız kısmının! ne işi var" derdi büyük büyük ninelerimiz dedelerimiz... Son karar vericiler olan anne babamıza göre 'o kadar da değildi tabii' ama, bir yandan da o kadardı işte!
Çocuk yetiştirirken geçmiş zaman güzellemesi yapmanın kimseye bir faydası yok. Hatta "Bizim zamanımızda..." diye başlayan cümlelerin zararı bile var zannımca. İlim bilim ilerlemiş, bilgiye ulaşmak kolaylaşmış, neyin inadı, neyin savaşı bu değil mi? Doğrusunu öğren; uygula. Çocuğun da mutlu olsun, sen de. 'Kazan kazan' yani. Mis!

ÜSTELIK GÖRÜNÜR DEGIL
Öyleyse uzmanından öğrenelim:
Klinik Psikolog Müjde Yahşi'nin konu hakkında verdiği bilgiler şöyle:
Şiddet denilince akla çoğu zaman "dayak" gelir. Saldırmak, vurmak, iteklemek, ısırmak, sarsmak, çimdiklemek, saç çekmek, yani fiziki olarak her türlü zarar verme eylemlerin tümü fiziksel şiddettir. Bir de duyguları ve ruh sağlığını hedef alan bir şiddet türü vardır ki fiziksel şiddet kadar zarar vericidir.
Üstelik fiziksel şiddet kadar görünür değildir. O da 'psikolojik şiddet'tir...

● Bağırma

● Sert bakış

● Sert ses tonu

● Emrivaki konuşma

● Hakaret

● Korkutma

● Küçümseme

● Mukayese

● Etiketleme yani duygu dünyasında iz bırakan eylemlerin tamamı, 'psikolojik şiddet'tir.

Ve gelelim en sinsi türüne: Küsme, bir tür cezalandırma şeklidir ve muhatabının duygularını hedef alır. Yani sessiz bir psikolojik şiddettir. Aslında kişi küserek belki de içinden "Beni anlasın" der ama bu durum asla böyle sonuçlanmaz.
Örneğin evlilikte eşlerden biri sürekli küsüyorsa o ilişki zayıflar, problem büyür, güven sarsılır, olumsuz duygular birikir... Halbuki duygular dile döküldükçe problemler çözülebilir ve sevgi bağı güçlenir. Başvuracağımız yöntem küsmek değil, aksine iletişim kurarak duyguları aktarmak olmalıdır.

ÖFKESİNİ ÇOĞALTIP GÜVENİNİ ZEDELERSİNİZ

PSİKOLOG Müjde Yahşi, "Hele ki küsmeyi çocuğa yapıyorsanız, bu çok daha zarar vericidir" diyor ve ekliyor: "Çünkü ebeveynin küstüğü çocuk; duygularını kapatır, davranış problemleri göstermeye başlar. Öfke duygusu biriktirir, güven duygusu zarar görür, yalnızlaşır, yanlış arkadaşlıklar kurar ve daha birçok problemle karşı karşıya kalabilir. Çocuğa küserek çocuğun olaydan ders çıkaracağını düşünen aile; aksine çocuğunun duygularını açığa çıkararak çocuğuyla iletişim kurmalı, ona rehber olmalı ve problemi birlikte çözmelidir." İleride her olayda size ve etrafına küsen, iletişime kendisini kapatan, evliliğinde de eşine küserek çözüm arayan bir evladınız olsun istemiyorsanız uzmanları dinleyin ve elbette, çocuğunuza küsmeyin!