1 Mayıs inadı

1 Mayıs İşçi Bayramı hiç şüphe yok bütün dünyada çok önemli bir gün. Sosyalizmin ve Sovyet sisteminin ayakta olduğu yıllarda çok daha görkemli törenlerle kutlanırdı. Sonra sönükleşti. Eskiden 1 Mayıs sosyalizmin bir ayin günü gibi kutlanır ve bütün dünyada değişik sol fraksiyonların kendilerini gösterdikleri bir arena halini alırdı. Şimdi çok farklı 1 Mayıslar. Sağ-sol ayrımı olmadan bütün emekçi kitleler bayram olarak benimsemiş durumdalar bu günü. Sendikaların ekonomi sistemleri üzerindeki etkisi azaldıkça, ilginçtir, bütün sendikalar sağ-sol demeden sanki isyan haykırışlarını dile getiriyorlar ama yine de sönük geçiyor. Ben bunun emekçi sınıfın ideolojik arka planındaki zayıflamadan kaynaklandığını sanıyorum. Diğer yandan bütün dünyada bir ürünün ortaya çıkmasında emeğin payının küçüldüğü bir vakıa.
***
Türkiye'de de eski debdebesiyle kutlanmıyor 1 Mayıs. 1977'deki o korkunç taksim katliamı sanki ülkemizdeki 1 Mayıs'ın ruhunu öldürdü. 1 Mayıs'lar hala o karanlıktan kurtulamadı. AK Parti hükümeti 1977'de 1 Mayıs'ın üzerini örten karanlığı kapatmak için 2011 yılında iki önemli karar aldı. Birincisi, 1 Mayıs'ı resmi bayram ilan etti; ikinci olarak da Taksim Meydanı'nı 34 yıl sonra 1 Mayıs kutlamalarına açtı. Çok da iyi oldu, her ne kadar sönük geçse de barış içinde kutlamalar yapıldı. Ve geldik bu güne. Bugün hükümetle işçi sendikaları arasında Taksim kavgası yaşanıyor. Hükümet Taksim'deki inşaat çalışmalarını gerekçe göstererek bu yıl kutlamaların başka yerde yapılmasını istiyor; sendikalar ise Taksim'de ısrar ediyorlar.
***
Sendikaların bu ısrarının inanın hiçbir haklı gerekçesi yok. Bir kere hükümetin herhangi bir kötü niyeti olamaz, zaten işçilere Taksim Meydanı'nı açan ve 1 Mayıs'ı resmi bayram haline getiren bu hükümet. Ancak ortada ciddi bir durum var. Taksim Meydanı bu haliyle on binlerce kişiyi taşıyamaz. Bu açık seçik ortadayken bu ısrar ve inat niye? Sanırım ben sebebini biliyorum. Türkiye'yi istikrarsızlaştırmak isteyen bir el var bu işin içinde. Hükümet surlarında bekledikleri delik açılmayınca sosyal çeteleşmenin yaşandığı alanları kullanmak istiyorlar. Bunlardan birisi futbol, diğeri sendikalar. Çünkü ne üniversite olayları ne çözüm süreci beklenen krizleri yaratmadı; derin devletin ve Ergenekon gibi örgütlerin kolay faaliyet gösteremediği bir ortamda elde çeteleşmiş bazı sendikalar ve fanatik futbol taraftarından başka bir şey kalmadı. Şimdi onları harekete geçirmeye çalışıyorlar.
Taksim tartışmaları ve sendikaların inadı bir tarafa, bu 1 Mayıs'a dikkat.
Daha doğrusu provokasyona dikkat!