Latife Tekin kitapları

Latife Tekin 1957 yılında Kayseri'nin Bünyan kasabasına bağlı Karacafenk köyünde doğdu. Yürümeyi öğrenir öğrenmez okula başladı. Okul, evlerinin erkek odasıydı. Sedirlerin altında cinlerle oynaşırken okumayı, yazmayı öğrendi.
"Karacefenk'te sedirlerin altında cinler ve periler yaşardı. Çocukluğum onların arasında geçti. Gizlice onların derneğine girdim. Evlerini gezdim, düğünlerine gittim. Dillerini, gündüz ve gece oyunlarını öğrendim" diyen Latife Tekin, ilk kitabı "Sevgili Arsız Ölüm"de kendini bize böyle tanıttı.
"Babam İstanbul'da çalışırdı. Annemin yüreği yaralı, garip bir kadın olduğunu kim söyledi bana şimdi unuttum. Okuyup yazar, dikiş diker, iğne yapar, Kürtçe ve Arapça bilirdi. Köye gelen Çingenelere adını duymadığım yerleri, insanları sorardı. Onun geçmişini arayıp durması çocukluğuma bulaşan ilk acıydı."
1966 yılında İstanbul'a gelen ve yedi kardeşin arasından titrek bir gölge gibi sıyrılıp liseyi bitiren ve kente ayak uydurabilmek için boğuşup duran Tekin, ilk romanı "Sevgili Arsız Ölüm" ile edebiyat dünyasına müthiş bir giriş yaptı.
SEVGİLİ ARSIZ ÖLÜM
"... O gece Sarıkız topuklarına değen saçlarını savura savura yeniden Akçalı'ya geldi. Köylüyer Sarıkız'ı ağılın başından mezarlığa kayarken gördüler, kapılarını kilitleyip içeri çekildiler. Erkekler, 'Sürün çıkarın şu cazıyı' diye kadınlara epeyce yalvardılar. Ama kadınlar Sarıkız'ın kendilerinden öc almak için yeniden köye geldiğini, eşekleri de kızgınlığından köyün üstüne gönderdiğini söyleyerek Sarıkız'ı taşa tutmaya yanaşmadılar. Sarıkız sabaha kadar çırılçıplak elinde kırbacıyla eşeklerin sırtında köyde gezindi. Sabahla bir dağa çekildi. Gündüzün yaşlılar yine köyün içine düşüp kapı kapı dolandılar ya, eşekleri Yatır'ın gönderdiğine dair sözlerine kimseyi inandıramadılar. Öte yanda yazıya koyverildikleri günden bu yana tüm köylerden taşlanarak kovulan başıboş yaşlı eşekler Akçalı'da neden taşlanmadıklarını bir türlü kestiremediler. Ama kendilerine kötü yüz gösterilmesini fırsat bilip Sarıkız'ın sırtlarında gezindiği gecenin sabahına Akçalı'yı yurt edindiler."
Bir başyapıt olan bu romanı okumadıysanız mutlaka okuyun. Bodrum Gümüşlük'te yaşana Tekin'in son kitabına gelince...
MUNİAR
"... Geceleri uykum derinleşince başucumda biri el çırpıyordu sanki yağmur sesi gibi kulağıma ulaşan alkışlarla kalbimin üstü açılıyor, rüya arasında korkusuz düşünüyordum işte, yaşlı kadınlardan fısıltısını işittiğim o bilinmez üşüme bu, gögsümden bir ateş fışkıracaktı... Işıksı bir çadırda uyanacağım geceyi bekleyerek yatağımda titrediğim aylardan sonra bir sabah, alacakaranlıkta, içimin sessizliğinde gümbürdeyen davul sesiyle araladım gözlerimi, kadın olduğum için at gönderilmeyecekti bana, dallarına tutunarak göğe yükseleceğim ateş ağaç.Süzülüp gidecektim artık, gümbürtü hafifledi. Duman mavisi bir gölge sıyrılıp kalktı göğsümden. 'Görgüsüz ruhlu soysuzlar! Kül olun kemikleriniz, tröstlerin piçleri!..
Şelonlara yedirdiniz dünyayı...' Bulutları geçen ateşin şarkısını mırıldanmaya başladım. Rüya melekleri el uzatacaktı bana, tavanımda görülmez bir delik açılacaktı..."
Romanları İngilizce'den Farsça'ya çevrilen yazarımızın kitaplarını çok seveceksiniz...