Bir sistemi oynamakla iyi oynamak arasında fark var. Üst seviye takımlar bütün sistemleri oynayabilir ama bunun için takımın üst seviyede olması lazım. Sıkıntılı dönemlerde veya eksik oyuncunuz varsa emin olamayacağınız durumlarda sistem değişikliği tehlikelidir. Bu tercih Beşiktaş'ın oyunda 75 dakika etkisiz olmasına sebebiyet verdi. Bir kere hem oyun kayboldu hem de oyuncular sistemin içine dahil olamadılar. Ortada mücadele var ama etkinlik yok. 'Kalemizde pozisyon vermeden bitirdik' diye bakarsanız işin pozitif yanı varmış diye düşünebilirsiniz. Ama evinde kazanamadığınız bir maçın sonrasında bu teselli olamaz. Beşiktaş'ın kulübesi sahadaki 11'le bir maç oynasa kulübe kazanırdı.
Zaten Ghezzal, Larin, Güven, Josef ve Oğuzhan oyuna girdikten sonra en azından Beşiktaş biraz da olsa kıpırdayabildi.
POTANSİYELİ YAPAMAMAK ÜZÜCÜ
Arzu ettiği ve istediği tempoyu biraz daha bu bölümde ortaya koyabildi. Bu maça göre azımsanmayacak derecede pozisyonlar da yakaladılar. Son vuruş motivasyonu daha iyi olsaydı bunlar Beşiktaş'ın maçın kazanmasına da yeterli olurdu. Burada oyunla ilgili Beşiktaş'ın yaptıklarının veya yapamadıklarının dışında yine maçta skoru etkileyen bir pozisyon var. Güven'in kafa vuruşunda kaleye giden topun rakibinin koluna çarpmasıyla ortaya çıkan durumu normal kabul etmek mümkün değil. Hadi orta hakem görmedi, VAR'ın artık direkt gol olacak bir pozisyona müdahil olmamasını da gerçekten anlamaması mümkün değil. İşin bu tarafının dışında kalan sahayla ilgili olan bölümde Beşiktaş, Antalyaspor karşısında elinde olan potansiyelini doğru kullanamayıp bir puana razı oldu. Burada farkı yaratan oyun tercihi ve oyuncu tercihleri oldu. Futbolda puan kayıpları elbette olabilir ama şunu kabul etmiyorum; yapabileceğiniz bir şey varken ve potansiyeliniz de bunun üstesinden gelebilecekken yapamamış olmak üzücü.