KARANLIK HATIRALAR

Yetişemediğimiz zamanlar var. Böylesi değil. Duyduğumuz, anlatıldıkça sorduğumuz. "Bombacı Halil'in Atletico'ya attığı gol sonrası stadyumdaki coşkuyu bütün İzmir duydu" diye anlatılır mesela. Gode Cengiz'in heybetli fiziği ile kafa vuruşunu kaç sefer gözümüzde canlandırmışızdır. "Büyük Mustafa'nın kornerden direkt filelere gönderdiklerinin bir tanesini görebilseydik keşke" diye dövünürüz bazen. (Hatta bir ara Guardian haberini bile yapmıştı.) Taçsız Kral Metin'in İzmirspor maceralarını arşivlerden okur, okudukça şaşırırız. "Omuzları dar, iyi golcü olamaz" denen genç adamın Türk Futbol Tarihi'nin en büyük efsanelerinden biri oluşunu defalarca zamanda yolculuk yaparak büyülenmiş bir şekilde izleriz. Üzerine senaryo yazılası hatta üstüne Oscar alınası hikayesini hala ciddi bir prodüksiyonda göremeyişimizi ise bilmem ki nasıl açıklamalıyız. 16 yaşında İzmir yollarına düşen ve kulübüyle özdeşleşen Sait Altınordu ile ilgili belgelere bakıp belki de zaman içinde diğerlerine bakarken onun kulübüne olan sadakatini ararız.
Tüm bunların yanısıra yetiştiğimiz zamanlar var. Öylesi değil. İleride sorulduğunda ne diyeceğimizi bilemeyeceğiz. Aradan bir ismi büyütmeye çalışıp çuvallayacağımız. Hadi onu geçelim, "Şu takım da bunu yaptı" diye anlatamayacağımız. "Göztepe bir çıktı, iki düştü. Taraftar bir güldü, bir küstü" diyebiliriz mesela. "Karşıyaka yıllardır hep yerinde saydı", "Altay Süper Lig'den sonra soluğu 3. Lig'de aldı", "İzmirspor amatöre gerileyip, Bucaspor'un yolu kısa sürede 2. Lig'e kadar vardı" diye anlatırız. "Eeee" diyecek bizi dinleyen. "Bu kadar mı?"
Belki dudağımızı bükerek yanıtlayacağız bu soruyu. Belki bir kafa sallamasına denk gelecek o nesilin merakı. Evet gördüğümüzden hareketle bu kadar şimdilik. Gereksiz bir savunmaya geçip "Stat yoktu ki zaten" diye de ekleyeceğiz belki üstüne. "Nasıl yani?" diye sorulacak illaki. Onun da cevabını doğru dürüst veremeyeceğiz. "Göztepe iç saha maçlarını bir Bursa'da bir Manisa'da, Altay bir Menemen'de bir Buca'da, Altınordu ise Denizli'de oynadı" diyeceğiz. Soran her kimse daha fazlasını duymak istemeyecek. Ve İzmir adına futbol muhabbetimiz bu karanlık hatıralar eşliğinde bitecek.
Abarttım mı? Hayır. Bu coğrafyada uzun bir süredir gördüğümüz, başı önde futbolcu resimleri ile arşivimizi büyüttüğümüz, çoğunluk "Off" çekip ara ara güldüğümüz hikaye bundan ibaret.
Ve maalesef parlak bir gelecek için, bırakın maçları "Önümüzdeki yıllara bakacağız"