Deymeyin keyfime...

Geçen Arnavutluk karşılaşmasının ilk yarım saatinde sürekli sert oynayan, yüz hatları müthiş gergin ve de her alanda pres uygulayan ev sahibini izlerken, puan alacağımızdan pek umudum yoktu doğrusu... Üstelik;
Emre Belezöğlu'nun devamlı yan ve geri pasları sık kullanması, bundan dolayı ikinci bölgeyi geçerken yaşanan o kabızlık, öngörülerimi çarpıyordu ikiye, hatta dörde bile! Umulmadık bir zamanda Burak'tan gelen golle aniden değişiverdi roller, derin bir 'ohh! çektiğimi, öngörümün değiştiğini, samimi olarak itiraf etmeliyim, o bitiş düdüğü çaldığında... Umutlanmıştım artık ama, iki önemli adam; Emre ve Gökhan Gönül... Moldova maçında sakatlıkları yüzünden kulübede konuşlanmaları, biraz buruk başlattı beni şu karşılaşmaya...
SAVUNMADA DA İYİDİK
Gayet iyi başladık... Her daim rakip alana çökerken, kenarlara taşıdık topu...
Gardını alan boksör misali, kapandıkça kapandı Moldovalılar... 'Anahtar' bir oyuncuya ihtiyaç vardı, o anlar... Burak veya Cenk'in bu problemi çözeceğini hayal ederken, Hakan'ın şahane röveşatasıyla buluşan Hasan Ali, hem de sağ ayağıyla ilk gölünü attı, iyi mi? Peh, peeh! Nasıl bir coşku, hem sahada, hem de tribünlerde...
Hepsi; 'Çok Güzel Hareketler Bunların tek tek başrol oyuncusuydu sanki... İki dakika geçmeden Cenk, tabelayı ikilerken, deymeyin keyfime... Hakan'ın direkten döneninin yanı sıra, Cenk'in kafa şutunu Kosanev kurtaramasa, arka koltuğu dörtleyecekti bizimkiler... İkinci yarı penaltıyı yaptırıp, kaçıran Burak'a tam üzülürken, Cenk'in kafa golü ve Kaan, nitekim dörtledi arka koltuğu...
Tamam... Şunu da gördük ki, futbolcu kalitesi bağlamında, bizimle aynı klasta değil Moldovalılar. Ancak bizim çocuklar, her ne olursa olsun, 'şahane!' denilebilecek bir uyum içindeler ve de hücumda genişlik yaratırken, savunmada da bir 'Tesbih Böceği' misali, derinlik vermeleri, gerçekten takdire şayandı dün akşam... Şu harika futbolun, verilen mücadelenin ve akıllara zarar şu koşturmaların, dilerim hepsini aynı bir biçimde, izleriz gelecek sayıda...