Konyaspor'un direnmesi sürpriz değil. Hafta içinden itibaren şehrin ileri gelenleri, milletvekilleri tesislerde bu maç için takımı bilediler. Bu maçları sezon içinde çok oynadı Fenerbahçe. Daha yakın tarihte Pendikspor var. İsmail Hoca'nın kurgusunda ezber yine bozulmadı.
Bu kalabalığa ilk yarı tek santrafor ile saldırdı, sonrasında Batshuayi ile dengeyi sağladı. Topa ve pozisyonlara hakim olmalarına rağmen, tabelayı değiştiremiyorlardı. Ve Dzeko belki de gole en çok yaklaştığı maçtaydı. Vurdu kaleciye, vuramadı avuta. Tam O'na göre pozisyonlarda kaçtı bunlar üstelik.
Tadic'in maç başındaki karşı karşıyasın a ekleyebiliriz buna. Takımı "şampiyon yapsın" diye gelenler "kırık diş" oldular en kritik 90 dakikada.
EKSTRA PERFORMANS YOKTU
Böyle maçların taktiğinin içinde "ekstra" performanslar gerekir.
Rakibin santraforu attı, senin ki yapamadı. Bu kadar basit aslında durum. Fenerbahçeliler'in klasiğidir, ilk fatura teknik adamındır.
Ben verilen ve girilen pozisyona bakarım. Takım bunlarda üstünse, diğer taraf performanstır. Oyunculara kalır. Olmadı. Sivas'daki beraberlik ile umutlar dibe vurmuştu aslında.
Ne oyuncular bu baskı ile başa çıkabildi, ne de İsmail Kartal bu yükü onların omuzlardın alabildi. Teker teker "yoklar" arasına karıştılar.
Üç maç, altı puanlık fark. Galatasaray altın tepside bekliyor şampiyonluğunu.
Fenerbahçe kart sınırındaki oyuncularının bazılarından da mahrum edilir Seyrantepe öncesi. Çünkü bu ligde sürpriz sadece Fenerbahçe'nin yaşayabileceği bir durum. Düzeni kuranlar "başkalarının" sürpriz yaşamasına izin vermediler.
