Oldum olasıya çam ağaçlarını severim. Üzerine kar yağmış çam ağaçlarının görüntülerine bayılırım. Çocukluğumda, Noel yaklaşınca satılmaya başlayan ormandan kesilmiş ya da kökünün bir bölümüyle sökülmüş çam ağaçlarını gördükçe kahrolurdum. İki metreyi geçen boylarıyla kimbilir kaç yılda o hale gelmiş çam ağaçlarının evleri bir ay kadar süsleyeceği, ardından da kuruyup atılacağını bilmem üzerdi beni... Bu çam katliamına kimin dur diyeceğini merak ederdim...
Gün geldi Noel yaklaşınca evlerin içinde boy gösteren canlı çamlar yerlerini taklitlerine bıraktı. Katliam bitmişti. Şimdi rengarenk ışıklarlarla süslenmiş boy boy yapma çam ağaçları süslüyor evleri. Ve ben estetik olarak bayılıyorum o süslü çam ağaçlarına. Yıllardır evimizden de eksik olmuyor...
Hıristiyanların İsa'nın doğuşu olarak kutladığı Noel bayramının simgesi olan Noel ağacının müslüman ülkelerde ne işi var diye soran bir dolu insan var. Siyasetçisi, yazarı her yeni yıl yaklaştığında diline doluyor bu Noel ağacı konusunu... Kimi at gözlüğüyle bakıyor, kimi tahammülsüz, kimileri de hoşgörüsüz...
TÜRKLERİN BAYRAMI
Oysa Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ, Noel bayramının çok eski Türklerin yeniden doğuş bayramı olduğunu ileri sürüyor. İşte dünya çapındaki bu bilim kadınımızın bu konudaki görüşleri:
"Türklerin, tek Tanrılı dinlere girmesinden önceki inançlarına göre, yeryüzünün tam ortasında bir akçam ağacı bulunuyor. Buna hayat ağacı diyorlar. Bu ağacı, motif olarak bizim bütün halı, kilim ve işlemelerimizde görebiliriz.
Türklerde güneş çok önemli. İnançlarına göre gecelerin kısalıp gündüzlerin uzamaya başladığı 22 Aralık'ta gece gündüzle savaşıyor. Uzun bir savaştan sonra gün geceyi yenerek zafer kazanıyor. İşte bu güneşin zaferini, yeniden doğuşu, Türkler büyük şenliklerle akçam ağacı altında kutluyorlar. Güneşin yeniden doğuşu, bir yeni doğum olarak algılanıyor.
Bayramın adı "Nardugan". Nar, güneş demek. Dugan, doğan anlamına geliyor. Yani Nardugan, doğan güneş anlamına geliyor. Güneşi geri verdi diye Tanrı Ülgen'e dualar ediyorlar. Duaları Tanrıya gitsin diye ağacın altına hediyeler koyuyorlar, dallarına bantlar bağlayarak o yıl için dilekler diliyorlar Tanrıdan.
Bu bayram için, evler temizleniyor. Güzel giysiler giyiliyor. Ağacın etrafında şarkılar söyleyip oyunlar oynuyorlar. Yaşlılar, büyük babalar, nineler ziyaret ediliyor, aileler bir araya gelerek birlikte yiyip içiyorlar. Yedikleri; yaş ve kuru meyveler, özel yemek ve şekerleme. Bayram, aile ve dostlar bir araya gelerek kutlanırsa ömür çoğalır, uğur gelirmiş.
Akçam ağacı yalnız Orta Asya'da yetişiyormuş. Filistin'de bu ağacı bilmezlermiş. Bu yüzden bu olayın Türklerden Hıristiyanlara geçtiği ve bunu da Hunların Avrupa'ya gelişlerinden sonra onlardan görerek aldıkları söyleniyor. İsa'nın doğumu ile hiç ilgisi yok. "Doğum, güneşin yeniden doğuşu".
Biz Kocatepe ailesi Hristiyan değiliz. Elhamdürüllah Müslümanız. Çam ağaçlarını çok severiz. Bahçemizde fıstık çamından, Atlantik çamına farklı çamlar yetiştirdik. Aralık ayı geldiğinde depoda sakladığımız yapma çam ağacını salonumuza çıkarır, süsler ve ışıklandırırız. Aralık başından Ocak ayının ortasına kadar evimizin en güzel süsü, gecelerimizin romantik ışığıdır o... Bayılırım çam ağacının yarattığı romantizme. Gerisi vız gelir bana...
