Çocuğun hayatına hangi yaşta hayvan dahil edilmeli

Bu gerçeği kabul ettikten sonra önemli bir soruyu cevaplamamız ve karar vermemiz gerekmektedir: Çocuklarımızın hayatına bir hayvanı, mesela bir köpeği veya bir kediyi hangi yaşlarda dahil etmeliyiz? Bu güzel dostluğun başlangıcı için iki ayrı doğru seçeneğiniz var: 1- Evde zaten kedi veya köpek varken bir bebeğinizin olması ve hayvanlarla beraber, onları yavaş yavaş tanıyarak büyümesidir. Hayvan olan bir evde büyüyen çocuklar hayvanlarla yavaş yavaş tanıştıkları için asla onlara zarar vermezler ve hayvanlarda yeni bir bebeği düşünemeyeceğiniz kadar çabuk ve güzelce kabullenir ve hatta sahip çıkarlar. 2- Çocuğun en azından 11- 12 yaşına gelmesini beklemektir. Bu yaşların arasında kalan dönemde çocuk hayvanları tam algılayamaz ve oyuncak gibi görür. Zaten bir sürü ses çıkaran tüylü oyuncağı vardır. Obje olarak onları da oyuncak gibi algıladığı için köpek veya kedi yavrusuna da zarar verebilir. En iyi ihtimalle zarar vermese bile sürekli peşinde koşturup, mıncıklayıp, sıkıştırır ve çoğu zaman da canını yakar.

B uradaki kural yavru köpeğin sizin canınızı yaktığı zaman ses çıkarıp tepki vermeniz ve oyunu bırakmanızdır. Böylece sizle oynarken daha dikkatli davranacaktır. Köpeklerin kendi aralarındaki oyunlarda da birbirlerinin canını yaktıkları zaman benzer sert tepkiler verdikleri olur ve daha sonraki oyunlarında daha dikkatli birbirlerini kızdırmadan oynamaya çalışırlar. Köpeğimize canımızın yandığını belli etmezsek bunu tahmin etmesi imkansızdır. Yine de mümkün olduğu kadar köpeğinizle oyun oynarken ısırarak oyun oynaması yerine ısırma oyuncakları ile oynamasını öğretirseniz ilerde bu konuda daha rahat edersiniz.

Evlerdeki yaşamda köpek ve kediler doğadaki hemcinsleri gibi birçok şeyi kemirme, ısırma eğilimindedir. Aynı içgüdüsel davranışlar ile evde bulunan bir çok eşyayı kemirdiği gibi arada saksı bitkilerinin yapraklarını da kemirip yiyebilirler. Bu tür bir problemin olmasını engellemek için, köpeğimizde veya kedimizde gördüğümüz en ufak bir bitki kemirme eğiliminde ilk önlem olarak mümkünse o saksıyı başka bir odaya almalıyız. Eğer petimiz bitkilere olan ilgisini azaltmadıysa, toprakları da kazıp hatta yemeye kalkıyorsa köpek ve kedi için kaçırıcı etkili kokusu olan bazı ilaçları saksı vb üzerine sprey veya jel olarak koyabiliriz.

Kediler içgüdüleri ile dışkı ve idrarlarını kuma gömerek saklarlar. Sadece İran kedisi gibi ırklarda bazen tuvalet kabına ve kuma tuvalet yapma eğilimi olmaz ya da düzensizdir. Bu kediler tuvaletlerini tuvalet kabı dışında birçok değişik yere yapabilirler. Özellikle petshoplarda tuvalet kabı ve kum koyulmadan belli sürelerde bakılan İran kedilerinde bu problem daha çok görülebilir ama kesin bu hatadan kaynak almaz. Tuvalet problemlerinin olmaması için kedinizin tuvalet kabını yatağından ve yemek, su kabından uzak bir köşeye koymalısınız. Ayrıca tuvalet kabının kedinin rahatsız edilmeyeceği sakin biraz da gizli bir köşede olması daha iyidir. Birden fazla kediniz olduğunda farklı yerlere veya yakın yerlere her kedi için ayrı tuvalet kapları koymalısınız. Kedinizin sorunsuz olduğu bir kumu kullanırken değişiklikle sorun yaşıyorsanız ya kumu karıştırıp alıştırarak geçiş yapmalısınız ya da alıştığı kuma geri dönmelisiniz. Tuvalet kabı dışında yapılan hatalı artıkları çok iyi temizleyip o bölgeye kendi parfümlerinizden veya kedileri kaçıran spreylerden sıkabilirsiniz.