Seni bir kez öpsem ikinin boynu bükük

İkinci çocuğu yapmak büyük bir karar... Parası pulu, nasıl bakacağım korkusu, eğitimi, vs. kısmını geçiyorum.
Bu aralar beni en çok yoran tarafı, ikisini de eşit sevdiğime inandıramamak.
Aralarında 3.5 yaş var. Bundan 10 yıl sonra bu fark kapanacak ama şu an 3.5 yaş büyük bir uçurum. Büyük, artık ergen tavırlarda, çocuksu şeyler yapmak istemiyor.
Küçük ise, ona özenme halinde ama yaşı gereği bazı durumlarda geri planda kalıyor. Tek izin günümde ikisiyle birlikte bir aktivite planlamak dünyanın en zor işi... Birinin istediğini yapsan diğeri hep isyan. Yaş aralıklarını da geçtim. Bir kahvaltı hazırlayacağım, her zaman ikisi farklı şeyler istiyor. Hadi ikisininkini de yapayım diyorum bu kez de niye önce ona yaptın kavgası...

SİZDEN ÖZÜR DİLERİM
Kavga ediyorlar, hakem olmamı istiyorlar, sonuçtan yine memnun kalmıyorlar.
"Karışmıyorum" diyorum bu kez de sen bizimle ilgilenmiyorsun deyip küsüyorlar. Bunun sonucunda ise bana kalan, hiçbirini memnun edememiş üzgün ve vicdan azabıyla kıvranan, yetersizlik duygusuyla sarsılan bir annelik!
Çocukken ben de bazen böyle hissettiğim için kendime göre, güya onlara bunu yaşatmayacaktım. Bir sürü psikolog yardımı aldım, bir sürü kitap okudum. Yine de olmadı. Ama şimdi anlıyorum ki, ne yaparsan yap çocukların böyle düşünmesini engelleyemiyorsun. "Ebeveyn olmadan" anlayamazsın dedikleri bu herhalde...
Buradan annemden de babamdan da özür diliyorum. Çok haklıymışsınız!

İKİ İNSAN ARASINDAKİ FARK

Bugün bir video izledim. Geri dönüşüm fabrikasında işçilerin öğütücüye gidecek atıkları ayıkladığı son noktada bir torba buluyorlar. Ağzı sıkı sıkıya kapalı bu torbanın içinden minik bir köpek yavrusu çıkıyor. İşçinin gözlerindeki şaşkınlık, üzüntü ve sevinç karışık bakışları karşısında siz de aynı duyguları yaşıyorsunuz. Hemen ardından ise nasıl bir varlık, bir cani bir cana bunu yapmış olabilir diye düşünüyorsunuz.
Neden ya neden hayvanı canlı canlı torbaya koyup ağzını sıkı sıkı kapatırsın.
Ya işçiler fark etmeseydi de küçük köpek öğütücü dişlileri arasında can verseydi!
Düşüncesi bile ürpertici. Onu torbaya koyan da kurtaran da insan olabilir mi?