Su Savaşları diye belgesel tadında bir program var. Denk geldikçe izliyorum. İzledikçe, aslında şükretmemiz gereken ne kadar çok şeye sahip olduğumuzu anlıyorum. Madagaskar'da yaşayan 7 yaşlarındaki bir kız çocuğu hayalini şöyle anlatıyordu: "Köyün ortasında kocaman bir kovam olsun yağmurlar bu kovayı doldursun, ben de bir daha su taşımak zorunda kalmayayım!" Çünkü, kız-erkek fark etmeksizin küçücük çocukların görevi günde iki kez kilometrelerce uzaktan köye, yalın ayak su taşımak
ÇEŞMEYE SARILMA İSTEĞİ
Çeşmeden akan su bizim için doğal ve zaten olması gereken bir şey...
Ama onların hayali! Elinde telefon, kulağında kulaklık, yemeklerini ve sularını önüne getirdiğimiz çocuklara, "Bakın şu çocukların haline" dediğimde aldığım tepki, "Öf anne ya!" (Aslında sadece ne kadar şanslı olduklarını görmelerini istiyorum, amacım onları yermek ya da eleştirmek değil. Şanslı olduklarını görsünler ki mutlu olsunlar istiyorum ama olmuyorlar. Bu konunun başka bir boyutu. Aslında ben hepimizin bu konuda ne kadar şanslı olduğunu ve suyumuza sahip çıkmamız gerektiğini yazacaktım.) Programa dönecek olursak, Türk ekip, suyu olmayan köylere gidiyor ve köye su getirmek için çalışıyor.
Kilometrelerce uzaklıkta, dik ve eğimli araziler, temiz kaynak kıtlığı gibi pek çok sorunu aşarken gerim gerim geriliyorsunuz. Ama sonunda köye gelen o suyla yaşanan coşku var ya, sanki yıllarca susuzluğu siz çekmişsiniz gibi hissettiriyor. O sevince ortak oluyorsunuz. Sonra çeşmeye gidip bol bol yüzünüze su çarpma isteğiyle doluyorsunuz.
ÖNCE BİZ SONRA ONLAR
Tarım ve Orman Bakanlığı, küresel ısınmayla birlikte önemi daha da artan suyun verimli kullanılması ve sürdürülebilirliğin sağlanması amacıyla okullarda öğrencilere yönelik eğitimler veriyor. Ama asıl eğitim ailede başlıyor. Özellikle de adab-ı muaşeret, sevgi, saygı gibi temel yaşam kuralları... Çevre bilinci ve elindeki kaynakları verimli kullanmak da artık ailenin eğitim portföyüne katması gereken önemli konulardan.
Suyla mutlu olan çocuklar için çeşmeden akan suyun normalleştiren çocuklarımıza anlatmamız gereken şey, bizim boşa akıttığımız suyun, başkalarının hayallerini süslediği. Ha bu arada çocuklar anlatarak değil görerek öğreniyorlar. Yani önce kendimizi eğitmemiz gerekiyor.
