Bu ülkede yaşayan insanların yüzde 95'i vatanın bütünlüğü, ülkenin bölünmezliği konusunda hassastırlar. Bu insanlar kendilerini Atatürkçü, milliyetçi, ulusalcı, muhafazakar şeklinde ifade ederler. Dindar insanlar için vatan zaten bir aziz varlıktır. Çünkü vatanı hür olmayan mümin için bazı temel dini ibadetlerin bile bir geçerliliği yoktur. Ancak bu duygular ve hassasiyetler siyasi alanda kendi kök hücrelerinden tamamen ayrışarak başka bir duyguya dönüşüyor. Mesela, vatan konusunda duyarlı insanlar aslında vatanın birliği ve bütünlüğü konusunda tek somut görüntüyü ortaya koyan siyasetçiyi kendilerine çok uzak görebiliyorlar. Bu neden böyle? Ben, gerçekle duygusal savrulma arasındaki bu mesafeyi siyasi taraftarlığın körleştirici etkisine bağlıyorum.
***
Cumartesi günü televizyonda liderlerin muhtelif illerde yaptıkları seçim konuşmalarını dinliyorum. Kılıçdaroğlu'nu geçiyorum, o saçma sapan konuşuyor ama MHP lideri Devlet Bahçeli Kayseri'de hatırı sayılır bir kalabalığa hitap ediyor. Kaset depremine rağmen Devlet Bahçeli'nin kürsü performansı hiç fena değildi. Konuşmasında hedef Başbakan Erdoğan'dı ve şöyle diyordu: "Çıraklık dönemi gaflet, kalfalık dönemi dalalet, ustalık dönemi hıyanettir."
Ağır laflar bunlar. Aynı anda Başbakan konuşuyor. Hem de Kürt vatandaşların yaşadığı coğrafyada, Hakkari'de. PKK günler öncesinden mitingi sabote etmek için çalışma yaptı bu şehirde. İnsanlar tehdit edildi, dükkanlar kapattırıldı. Mitinge gidilmemesi için terörün her cinsi sergilendi. Ama buna rağmen dolu bir meydanda konuştu Başbakan ve PKK ve terörün partisi BDP'ye ağzına geleni söyledi, hiçbir lafını da esirgemedi. Akıl ve vicdan birinci soruyu sormaya zorluyor bizi: Başbakan Erdoğan'dan başka Hakkari meydanına kalabalık toplayıp bölücülere meydan okuyabilecek başka bir siyasi parti ve lider var mı bu ülkede? Yoksa hakiki milliyetçilik bu değil de, Kayseri meydanında hamaset nutukları atmak mı?
***
Dün Başbakanı Hakkari'de, Şanlıurfa'da izlerken duygulandım. Tayyip Bey'i açıkça destekleyen biri olarak ne kadar doğru bir iş yaptığımı bir kez daha anladım. Bugün bu ülkede, doğu ile batıyı, Kürt'le Türk'ü vatan ve kardeşlik temelinde birbirine bağlayan en kuvvetli bağlantı noktası Tayyip Erdoğan'dır. Bir an için Tayyip Erdoğan'ın olmadığı bir Türkiye'yi hayal edelim; karşımıza çıkacak olan tablo, görülüyor ki kesin bir bölünmüşlük tablosu. Türkiye'nin bütünlüğünün siyasi teminatının tek bir kişi haline gelmiş olması, elbette çok düşündürücü bir durum. Ancak bu tablonun sorumluları arasında kimse Başbakan Erdoğan'ı aramasın; bu tablonun sorumlusu Çanakkale'de Başbakan'a saygısızlık yapan üniformalı zihniyettir.
Sözün özü, benim ölçüm bellidir: Vatanın her karış toprağında miting yapan ve bölücüye-Kürtçüye ağzının payını verebilen gerçek milliyetçidir; gerisi "Çin malı!"
