Özlemek, içinden çıkamadığım bir duygu. Karışık bir his. İçinde az pişmanlığın olduğu bir durum.
Güzele hasret kalma olayı. Yaşadığın o harika günlere bir daha geri dönemeyeceğini bilmenin işkence hali.
Özlemek gerçekten de çoğu zaman bir silkinip kendine gelme uyarısıdır. Nostaljinin ilham kaynağıdır. Tüm bunlar, geçtiğimiz günlerde sevgili Gülengül Uslu'nun paylaşımını görünce bir çırpıda aklımdan geçenler. Yeni Asır'ın sanırım 1980, 1983'lü yıllarında yaptığı, "İzmir'de Bugün-Bugece" sayfalarından birini paylaşmış.
Neler yok ki sayfada. Her gün, her gece nerede hangi sanatçının olduğunu tek tek yazmış Yeni Asır. İzmirlilere "Bakın burada şu var, burada bu var" diye yol haritasını sunmuş. Sosyal canlılığın ne kadar yüksek olduğunu o sayfalara bakınca anlıyorsunuz. Tabi üzerinden 20 yıldan fazla bir zaman geçtikten sonra.
Bakınca ne oluyor? Özlüyorsunuz.
Geçmişi özlüyorsunuz. O güzel günleri özlüyorsunuz. Çünkü bugün o sosyal yaşam yok. O güzellikler yok. Bu yüzden pişmanlıkla özlüyorsunuz. O yılların tadını çıkaramadığınız için özlüyor, o yıllara doyamadığınız içi özlüyorsunuz.
Nostalji güzel de yaşatabilirsen güzel.
Şimdi İzmir gecelerine baktığımızda cıs tık dım tık. Başka bir şey yok. Belki 20 yıl sonra o cıstık dımtık fanları da bu günleri özleyecek. Belki. Çünkü güzel olan özlenir.
GÜNÜN TADINI ÇIKARIN
Tabi geçmişe gidince şöyle 20, 30 yıllık gazetelerin dijital arşivlerine bir kez daha göz gezdirdim. Aslında 60, 70 yıl öncesine de döndüm ama şimdilik 20, 30 yıl ile idare edelim. Bakın 1983 yılındaki Yeni Asır'da nasıl bir haber var?
"Memur Maaşı Kira Artışına Yetişemiyor" başlığıyla verilen bu haber aslında bugünün de özeti.
Memur maaşı elbette çok düşük değil.
Ama arzu edilen seviyede de değil.
Dönemin İmar ve İskan Bakanı Ahmet Samsunlu, inşaat maliyetlerindeki artış nedeniyle konut fiyatları ve kiraların artığını açıklamış.
Günümüzde de durum hiç farklı değil. İzmir'de kiralar aldı başını gitti.
Her yer yüksek katlı bina. Memurun, öğretmenin, polisin kiralayabileceği ev neredeyse kalmadı. Başını bir çatı altına sokmak konut sorununu ortadan kaldırmıyor. Çünkü o çatı altında insan gibi yaşayabilmek de önemli. Maaşını kiraya verirsen ikincisini yapmak mümkün değil.
Yurt sorunu. Biliyorsunuz yine gündemde.
Aslında öğrenciler için ve aileleri için yeni bir sorun değil. Üniversiteye gittiğiniz dönemi hatırlayın. Yok muydu nerede kalacağım endişeniz? Sorunlarımızı geçmişten bugüne devam ettirme konusunda oldukça iyiyiz. Bir de 60, 70 yıl önceki küpürleri yazsam içimiz, içiniz daha da daralacak. Cumartesinin tadını çıkarmak lazım. Bu güzel günün bir daha geri gelmeyeceğini aklınızda tutarak keyfini sürün. Öyle sürün ki 20 yıl sonra özlemle mutlulukla hatırlayın.
