Bir depremi bir seni unutamam!

Şöyle yazın ortasında hepimizin üzerine bir rehavet çökmüştü...
Ayakta uyuyacak haldeydik...
Gözlerde tembel bir mahmurluk...
Deprem mi?
O da ne?
Unutmuştuk gitmişti...

***
Malum milletçe "büyük sorunları" unutmak için "balık" olmaya bayılırız ama ufak tefek sorunlarda hafızamızı "fillerle" yarıştırırız...
Mesela...
50 yıllık kocan, ilk buluşmanızda çiçek getirmedi diye adamı durup durup didiklersin...
Adamcağız ömrünün geri kalanında evi botanik bahçesine çevirmiş bile olsa fayda etmez...
Unutmazsın...
Ama öyle deprem gibi büyük sorunları falan unutursun gider!
Son 2 haftadır aklına deprem gelen var mıydı?
Tedirgin uyuduğumuz geceler bitmiş, "rahata bağlamıştık" değil mi?
Oysa ki deprem uzmanları bağıra bağıra "Deprem geliyoooor" demişti...
Ama bize ne gamdı!
Önceki geceye kadar!

***
İşte o miskinlik uykumuzdan, 7.0 şiddetinde hissedilen bir depremle bir kez daha "dürtülerek" uyandırıldık...
Deprem hepimize, "Kalkın millet.
Uyumaya mı geldik!" dedi...
Eh böyle olunca cümleten kalktık!
Sokağa yatak atıp uyuyanlar...
Arabada sabahlayanlar...
Evde korkudan volta atanlar...
Uyumamak için televizyon karşısında, gözler avizede vakit geçirenler...
Pılı pırtıyı toplayıp Bodrum'u terk edenler...
Uzmanlar "Tatile devam edin" falan diyor ama kimsenin umurunda değil!
Daha önce "Çok büyük deprem gelecek" dediniz, bu söylediğiniz de "kısmen doğrulandı", bu saatten sonra "Hadi canım sürün güneş yağınızı, uzanın şezlonga" tadındaki sözleri kim dinler?

***
Gerçi sorun da tam burada başlıyor...
Eeee nereye geliyorsunuz?
Bodrum'dan Yunan adalarından kaçalım, iyi güzel...
İstanbul, İzmir ve geri kalan şehirlerin garantisi nerede?
Bodrum'da değiliz...
İzmir'deyiz...
İnsanı rahatlatıyor mu?
Hayır!

***
Her depremde "Ya taşınsak mı acaba?" düşüncesi akıllardan geçiyor ama "Nereye gideceğiz?" sorusuna cevap bulamayınca "Oturalım oturduğumuz yerde" diye sehpaya ayaklarımızı uzatıyoruz...
Aman nasıl olsa birkaç haftaya kadar depremi unuturuz düşüncesinin de rahatlığı var...
Unuturuz unuturuz...
Bakın garanti veriyorum...
Birkaç haftaya bir şeyciğimiz kalmayacak...
Bak bir de hafta sonundayız...
Şöyle bir denizin üzerine kendimizi bırakıp, güneşle sohbete geçince, ne deprem kalır ne tsunami korkusu...

***
Bak depremi unuturuz da yalnız başka bir yerde sıkıntı büyük ve unutmak mümkün değil!
Yahu ilk buluşmada çiçek alınmaz mı!
Peki hadi o almadı diyelim...
Sen ilkokulda sana şeker alan o çocuğu Facebook'tan niye ekledin!
GÜLMEK EN GÜÇLÜ SİLAH...
Gülmek hayata karşı bir savunma mekanizması işte...
Gülebildiğin kadar güçlüsün...
Gülebildiğin kadar unutuyorsun esasında...
Ve evet biliyorum bazen zor oluyor...

***
Korkumuzu gülümseyerek bastırmaya çalışırken ve sahiden belki de "unutmuş gibi" yapmak tek çıkar yolken, deprem haberlerinden biri canımızı yaktı...
Bir Türk vatandaşı, üstelik bir İzmirli, Kos'ta enkaz altında kalarak hayatını kaybetti...

***
Tatildeyken...
Mutluyken...
ŞİMDİ GERÇEKLER...
Biraz sahiden dikkatli olalım...
"Ne yapabiliriz ki" demeyelim...
Evlerin en sağlam yeri neresi bakalım...
Uzmanların yüzlerce kez uyardığı, "devrilme ihtimali olan eşyaları sabitleyin" uyarısını yerine getirelim...
Deprem anında sevdiklerimizi arayıp uyaralım...
İçinde işimize yarayacak birkaç eşyanın olduğu küçük bir çanta elimizin altında olsun...
Şaka maka...
Şu büyük sorunları çabuk unutma huyumuzu bugünlerde bırakalım...