Üzücü olan ne biliyor musunuz? Okumuşu okumamışı, dindarı dinsizi, kapitalisti sosyalisti, zengini fakiri erkeklerimizin büyük bir kısmı kadın düşmanı. Biz onları eleştirdiğimizde, hatalarını yüzlerine vurduğumuzda, gerçekleri söylediğimizde çok sinirlenip bizi "erkek düşmanı" ilan ederler ama aslında esas düşman onlardır. Nefret ediyor bu ülkenin erkekleri kadınlarından.
Hemen hepsinde bir küçümseme, bir aşağılama, bir hor görme...
Alın işte Oktay Sinanoğlu. Sevdiğimiz bir erkek. Aklıyla, zekasıyla, yeteneğiyle, başarılarıyla, düşünceleriyle övündüğümüz biri. Kitaplarını okuyor, görüşlerini dinliyor, programlarını izliyoruz. Okuyan ve sevenlerin başında da kadınlar geliyor. Ama o ne yapıyor; bir kadına hem de karısına "boş kafalı" diyor.
Çünkü o da bütün erkekler gibi erkeklerin kadından üstün olduğuna inanıyor. O da bütün üstünler gibi kibrine yenik düşüyor.
Derdimiz ne?
Haftasonu katıldığım bir panelde konuşan genç bir erkeğin yaklaşımı da Oktay Sinanoğlu'nun tavrından farklı değildi. Aslında kadınlardan yana olan biri. Kadınların siyasette daha fazla yer almasını istiyor. Bunun için araştırmalar ve analizler yapıyor. Ama o da hemcinsleri gibi kaş yapayım derken göz çıkarıyor. Konuşmasına başlarken "Bu kadar güzel kadınların arasında görüntümden ötürü verdiğim rahatsızlıktan özür dilerim" diyor. Güya kadınlara iltifat ediyor. Salondaki gülüşmelere bir başka erkek "sen de ruj sürüver" yanıtını veriyor. Siyasette daha fazla kadının yer almasını isteyen bir sivil düşünce platformun çağdaş erkeklerinin kadına bakış açısı da bu.
Bilerek bilmeyerek, farkında olarak ve olmayarak kadını küçümsüyorlar. Çünkü kendilerinin yani erkeklerin kadından daha üstün olduğunu düşünüyorlar. O yüzden kimi erkekler hep şu soruyu sorarlar ne zaman biz 'kadın hakları ve sorunları'ndan söz etsek, "Allah aşkına derdiniz ne? Ne istiyorsunuz da olmuyor?"
Hoş ve Boş
Derdimiz sizin bu kendinizi dünyanın merkezinde görmeniz. Evet, güç sizde. Dünyayı erkekler yönetiyor ve şekillendiriyor. Ama başarısız oldukları kesin. Bir şeyler eksik. Ne adalet var ne huzur. Dünyanın her yerinde savaş ve felaketler eksik olmuyor. Demek ki "erkek aklı" yeterli olmuyor. Erkeklerin kibri gereksiz anlamsız ve boş. Çünkü tek gerçek var: o da içimizdeki evrensel canlının eşit ve benzersiz olduğu. Bu canlıda din, dil, ırk farkı olmadığı gibi cinsiyet farkı da yoktur. Hepimiz annemizin rahmine düştüğümüz anda aynıyız. Bir beyin ve onun uzantısı omurilikten ibaretiz. Sonra annemiz ve babamızdan gelen hormonlarla şekilleniyoruz. Ve annemizin karşılaştığı tutum ve yaşadıkları bizi biz yapıyor. Eğer babamız annemize "hoş ve boşsun" tavrı takınıyor ve kibriyle ezmeye kalkıyorsa "sorunlu ve kompleksli" yaratılar olup dünyada yerimiz alıyoruz.
