Elimizi taşın altına sokmayız ama oturduğumuz yerden eleştiri yapmayı pek severiz. Twitter ve facebook'ta "Kadın dernekleri nerede? Neden sesleri çıkmıyor?" diye serzenişler gördüm. İlk günden itibaren KA.DER olsun KAGİDER olsun pek çok kadın derneğinin açıklama yaptığımı biliyorum. Yardıma koştuklarını da. Kimi kendi imkanlarıyla Soma'ya gitti kimi bulunduğu yerden sivil toplum kuruluşlarıyla ilişkiye geçerek yardım etmeye çalıştı. Bu hafta sonu da Türkiye Kadın Dernekleri Federasyonu'nun girişimi ile pek çok kadın "Soma'daki felaketten geriye kalanlar için yapabileceklerimizi tespit etmek ve acıları paylaşmak" için Soma'ya gidecek. Ayrıca çevre illerdeki kent konseyleri adına pek çok kadın Soma'ya gitti. Bunlardan biri de İzmir Kent Konseyi. Kadın aktivistler Soma'ya giderek izlenimlerini sosyal medyada paylaştılar.
SOMA'YA GİRMEK ZOR
Üzerinde durdukları en önemli konu Soma'ya girmekte zorlandıkları. Örneğin Kızbeş Seyhan Aydın, İzmir Kent Konseyi Kadın Meclisi olarak hemen gitmek istediklerini ama izin nedeniyle ancak 3. gün gidebildiklerini söylüyor. Ve ellerinde belgeler olmasına rağmen zorluklarla karşılaştıklarını da. "Yolda 12 Eylül sıkıyönetimini aratmayan uygulamalar vardı. 2 saatlik yolda 4 kez durdurulduk. Arabamızın evrakları didik didik edildi. 'Şu eksik, bu eksik' dendi. En son Soma girişinde durdurularak girişlerin Valilikçe yasaklandığı söylendi. Manisa Milletvekili Sakine Öz'ü aradık. Sağ olsun hemen geldi. Onu da dinlemediler. Polislerle tartıştık. Onlar da emir kulu olduklarını, aslında kendilerinin de bu seyahat özgürlüklerini kısıtlamayı doğru bulmadıklarını söylediler" diye anlatıyor yaşadıklarını. Yapılan uzun pazarlıklar sonucu parça parça özel araçlarla girmeyi başarmışlar. Kimi milletvekillerinin, kimi Somalı kadınların araçlarıyla şehre girebilmişler. Geri kalanlar da minibüs veya otobüs bulmaya çalışmış.
KADIN DAYANIŞMASI
Amaç yakınlarını kaybeden kadınlara taziyede bulunmak, acılarını sarmak ve ihtiyaçlarını tespit edip yardımcı olmak. Ne var ki Somalılar yabancılara karşı mesafeli. Biraz deşince, "Çok yabancı geliyormuş buraya, ortalığı karıştırmak için" veya "PKK gelmiş, 7-8 çocuk kaçırmış" diyenler çıkmış. Gidenlerin ortak kanısı, şehre "sessizlik, korku ve yalan"ın hakim olması. Kızbeş Aydın da izlenimlerinde bu konuya değiniyor: "Taziye evlerinde kadınların ağzını bıçak açmıyor. Hepimizi alttan ve çaktırmadan süzüyorlar. 'Başımız sağ olsun, mekanı cennet olsun' deyince 'Görünmez kaza evladım napalım, takdiri ilahi, yapılacak bir şey yok' diyorlar. İhmallerin olduğunu söyleyince bildiklerini anlatmaya başlıyorlar. Yardım etmeye hazır olduğumuzu belirtince genç kadınlar 'En büyük ihtiyaçlarının bir iş bulup çalışmak' olduğunu söylüyorlar. Başta bizi içeri almaya çekinenler, yıllardır tanıyormuşçasına sarılıp öpüyor biz ayrılırken." Sorunlar büyük. İhtiyaçlar çok. Tesellimiz yardım etmek isteyenlerin de çok olması. 301 canın ölümünün boşa gitmemesi ve bir daha böyle acıların yaşanmaması.
