Gücümüz güçlüklerin kardeşi. Ne vakit bir hedef çıksa önümüze, doğrudan değil de zor yoldan seçtik yolumuzu. Bazen yolu bile kaybedip, şaşırdık sağımızı solumuzu. Kazanırken bile geriye düştük önce. Rocky Balboa misali önce yediğimiz yumrukları saydık, sonra öyle bir şahlandık ki mucizelere inandık.
1-0'dan 2-1'ler, 2-0'dan 3-2'ler, tam "Bitti" derken 90'da gelen goller. Bu yüzden iyi kura, kötü kura yok bizim için. İyi günde, kötü günde oynanan maçlar var. Hal böyleyken "Finlandiya maçı ne olur?" diye soranlar için bol keseden sallamayacağım.
Çünkü mazimiz "Kazanırız" dediğimiz fakat tuhaf bir biçimde kazanamadığımız, "Kazanamayız" dediğimiz ancak aynı tuhaflıkta kazandığımız maçlarla dolu. Rakamlardan bahsedebilirim. Finlandiya'nın kadrosunun Transfermarkt değeri 24 milyon euro civarında. Milli Takımımızın ise 174 milyon euro. Yani 7 kat fazla. Güçler denk sayılmaz ama başta da dediğim gibi güçlükler denk.
KAZANAMASA DA ZORLADI
Şu ana dek gördüğümüz Finlandiya kazanamasa da zorladı. Hatta İzlanda ile oynadıkları 3-2'lik maç bunun en önemli kanıtı.
2-1 öndelerken son anlarda yedikleri iki golle teslim oldular. Diğer iki mağlubiyetleri de 1-0 zaten. Beklentimiz; hızlı çıkan, yetenekli yıldızları ile rakibin dengesini bozan, kaçan, kovalayan, seyirci baskısı ile kontrolü eline alan bir A Milli Takım izlemek. Bunun için de en büyük sorumluluk ilerideki üçlüye düşecek. Yani Arda, Emre ve Cenk'e. Bulduğumuz 5 golün ilginç tarafı ise şu. Henüz 45'ten önce gol bulamadık. Ve neticede genelde panik yaptık. Bu açıdan da alışkanlıklarımıza son vermek için kritik bir maç bugünkü. Evet her seferinde olduğu gibi yine sadece bizim kazanmamız yetmiyor.
Yani ya her şey iyi gidecek ve önümüzdeki maçlara ya da her seferinde olduğu gibi önümüzdeki mucizelere bakacağız.
