Muayenehaneye ilk defa görüşmeye gelen çocuklu ailelerde daha onlar görüşme odasına girmeden önce dikkat ettiğim bazı noktalar vardır. Bunlardan ilki anne- babanın çocukla ilgili bekleme odasındaki davranışları ve görüşme odasına çıkarken merdivenlerdeki davranışlarıdır.
Görüşme için geldiklerinde 1 bardak su içme bahanesiyle alt kata inerim ve sekreterim kayıt alırken onların davranışlarını incelerim. Örneğin anne- baba çocuk salonda oynarken rahatça oturuyorlar mı yoksa herhangi bir nedenle çocuğu sık sık uyarıyorlar mı? Ya da merdivenden çıkarken çocuk kucakta mı taşınıyor ya da yürüyorsa bile yapışık ikiz gibi merdiveni çıkıyorlar? Gibi gibi dikkat ettiğim noktalar vardır.
BİN TEMBİH
Özellikle evhamlı, pimpirik aileler bekleme salonunda çocuğu "aman oraya dokunma, aman montunu çıkarma, aman aman" diyerek sık sık uyarırlar. Ya da 4 yaşındaki bir çocuğu merdivenleri tek başına çıkamaz diye kucaklarına alır ve taşırlar. Ve odama girdiklerinde de (çocuk oyun odasına alınır anne ve babayla yakınmaları hakkında başta yalnız konuşulur) çocuğun agresif davranışları hakkında ya da kendine olan güveninin azlığı konusunda dert yanarlar.
ÖZGÜVEN EKSİKLİĞİ
Peki ama küçük bir çocukta neden özgüven eksikliği olur ya da neden küçük bir çocuk zaman zaman anne ve babasına karşı öfkeli davranır? Öfkeye sebep olan herhangi bir nörolojik sorun yok ise çoğunlukla nedeni ruhsal kökenlidir. Özellikle evhamlı, pimpirik ailelerin çocuklarına yaklaşımı severken adeta boğma şeklindedir. Çocuğun tepkisi de işte bu boğma davranışınadır. Şöyle ki bazı anne ve babalar kendi anne ve babalarından sevmenin anlamını çocukla muazzam ilgilenmek olarak öğrenirler. Yani çocuğun ayakları çıplak mı değil mi? Çocuk soğuk su mu içmiş? İyi yemiş mi? Halıda mı oynuyor taşta mı oynuyor? Bütün bunlarla anne- baba ilgilenmek zorunda hisseder kendisini. Çocuğun davranışlarının sıkı takipçisi olur çünkü takip etmez ve uyarmaz ise anne- baba olarak kendisini iyi hissetmez, sanki çocuğunu sık sık uyarmasa çocuğunu sevmiyor ve çocuğu ile ilgilenmiyordur işte bu nedenle çocuğunu sık sık uyarır ve onu sıkı bir takibe alır. Böylece içindeki ebeveyn benliği tatmin olur. Kendi içindeki ebeveyn tatmin olurken ise çocuğunun ne yaşadığını çok da farkedemez. Çocuk anne- babası kendisine sık sık uyarılarda bulunduğunda veya sık sık komut verdiğinde kendini yetersiz hisseder.
YETERSİZLİK HİSSİ
Sanki kendisi anne- babası onu uyarmadan bazı şeyleri düşünemeyecekmiş gibi hisseder ve buna inanır. Sorun zaten hissetmesinin ötesinde buna inanmasıdır. Yetersizlik hisseden bir çocuğun kendine olan özgüveni de yaşının gerisinde kalır. Ve çocuk her kim kendisine bu duyguyu hissettiriyor ise ona öfkelenir ve olumsuz tepki verir. Her çocuğun verdiği tepki bir diğerinden farklı olabilir. Bazen bazı çocuklar ebeveynine vurabilir ya da onun söylediği komutları, uyarıları inadına dikkate almaz ve anne- babasıyla adeta güç savaşına girerlerken bazı çocuklar ise iyice ezikleşir ve sanki anne- babası yanında olmadan hiçbir şeyi beceremeyeceğini, hiçbir şeyi yapamayacağını düşünür ve ille de yapacağı şeyler için onaylanma isteği içinde kıvranır.
EHLİYETİ YOK!
Hatta bu tarz çocuklar yanlarında anne- babaları olmadan kendilerini güvende hissetmezler ve bulundukları ortamda sorun yaratırlar. Bazen de bazı çocukların endişe miktarları o kadar artar ki takıntılı davranışlarda bulunabilirler. Çoğu zaman bir davranış bozukluğu olarak kendisini gösteren sıkıntılı davranışların asıl temel nedeni ise ebeveynlerin uyguladıkları işte bu yanlış eğitimlerdir. Her zaman vurguladığım gibi araba kullanmak için ehliyet gerekir ve ehliyet sınavına girmeden önce de bu ehliyet alınmaz oysa anne-baba olmadan önce maalesef belirli kriterler yok. Ama ille de bir kriter söylemek gerekirse içindeki çocuk ve ebeveyn benliğini dengede tutabilen ve yetişkin benliği ön planda olanların ebeveynlik açısından daha şanslı olduğunu söylemek mümkün.
