"Çocuk deyip geçmeyin" sözü boşa edilmiş bir laf değildir. Zamane fırlamaları, bizim hayal bile edemeyeceğimiz iletişim ve teknoloji oyuncakları sayesinde Şeytan'a pabucunu ters giydiriyorlar. Hafıza kartları yetişkinler gibi sorunla dolu olmadığı için görüp duyduklarını anında kayda geçiriyor ve unutmuyorlar. Bilmedikleri hiçbir şey yok, kolaysa saf yerine koyup kandırın da görelim. Artık yeryüzündeki gelişmelerin sunduğu 'iyi kötü' tüm argümanlar, birkaç tıklamayla ekrana dökülüveriyor.
***
Peki her yönüyle hayatın bu kadar farkında olmaları çok mu iyi? Çocuklarımız henüz oyun yaşındayken masumiyetlerini zedeleyecek bir dünya ile yüz yüze geliyorlar. Tertemiz yüreklerini alt üst edecek her türlü acımasızlık, teknoloji marifetiyle her daim yanı başlarında...
İşte o yüzden çocuklarımızın ruhsal ve sosyal gelişimi için sanatın uzattığı eli geri çevirmemek lazım. Bu alanda miniklerin yaşlarına uygun bir eğitim ve eğlence kültürünün temelini atan en iyi adresler ise çocuk tiyatrolarıdır...
***
Elbette, 'çocuklara oynamak kolay' mantığıyla mantar gibi üreyen ve olayı sadece bir ticaret olarak gören grupları kast etmiyorum. Miniklere tiyatro yapmak zordur ve temelinde sağlam bir sanat eğitimi gerektirir. Zira sahnede küçüklerin dikkatini toplamalarını ve 'doğru mesajları' almalarını sağlayacak illüzyonu kuramadığınız anda küskünlüğe yol açarsınız. Ne yazık ki cin gibi çocukların, kendilerini aptal yerine koyacak cıvıklıklara yetişkin izleyiciler kadar tahammülleri yoktur!
***
İyi ki de yok. Çünkü o 'tahammülsüzlük' sayesinde, doğru işler yapmayanlar ayıklanıveriyor. Güçlü bir altyapıya dayanan tiyatrolar ise 'vazgeçilmez' hale geliyor. Tıpkı oyunlarını izlemek amacıyla tüm anaokulu ve ilköğretim okullarının sıraya girdiği 'Sıcakkan Sanat Merkezi Çocuk Tiyatrosu' gibi...
Başında üniversiteyi aynı dönemde okuduğumuz arkadaşım Erçin Sıcakkan'ın bulunduğu sanat merkezi, 6 yıldır koruduğu kalite çizgisiyle 'çocuk tiyatrosu' denildiğinde ilk akla gelen markalardan biri oldu.
***
Dokuz Eylül Güzel Sanatlar Fakültesi, Tiyatro Oyunculuk Bölümü mezunu Erçin, öyle tüm sezon bir oyuna sırtını dayayanlardan değil. Kendine güveniyor, her yıl 8 farklı oyun üreterek çıkıyor izleyicinin karşısına. Ve oyunlarında rezervasyon defteri haftalar öncesinden doluyor. Erçin Sıcakkan hem yazıyor, hem yönetiyor, hem de sahneye çıkıyor.
Üstelik fakir çocuklardan para bile almayarak, hatta başka bir yazıda değinmeye değer bulduğum birçok projeye imza atarak, her sanatçının yüreğinde barınması gereken sosyal sorumluluk duygusunun gereğini de yerine getiriyor. Yolu, hep açık kalsın...
'İzmir Sanat Çocuk Tiyatrosu' coşturuyor
Geçtiğimiz perşembe İzmir Sanat'taydım... Yukarıda ustalığından söz ettiğim Erçin Sıcakkan'ın yönettiği İzmir Sanat Çocuk Tiyatrosu'nun "Yonca'nın Rüyası" adlı kukla oyununu izledim. Büyükşehir Belediyesi'nin katkısıyla, 2 TL'ye çocuklara görsel bir ziyafet çekilen oyunda, barış, arkadaşlık, doğru beslenme ve trafik kuralları gibi eğitici konular dramatik bir kurguyla sahneye taşınıyor.
'Black Light' yani 'Siyah Işık' tekniğiyle sahnelenen gösteride, olaylar kuklaların ışıklı dansıyla anlatılıyor. Fonda yıldızlı bir gece dekorunun bulunduğu sahne simsiyah. Kuklaları oynatan oyuncular da tenleri hiç görülmeyecek halde siyaha bürünmüş oldukları için izleyici tarafından fark edilmiyorlar. Sadece oynattıkları kuklalar ve nesneler bir ışık kümesi halinde gökyüzünde savruluyor. Zaten oyun da Yonca isimli bir kız çocuğunun rüyasında geçiyor ve 'bay doğru' ile 'bay yanlış' adlı iki kukla, oyunlarıyla Yonca'nın hatalarını anlamasını sağlıyorlar. Gösteride, yine ışık oyunlarıyla öyle sevimli bir eşek ve aslan sahnede görünüyor ki, çocuklar bayılıyorlar. İzmir'de "Yonca'nın Rüyası"nı izlemeyen çocuk kalmamalı bence...
