Buyrun, uzanın şöyle. Üzerinizdeki fazlalık her şeyi çıkarıp yanınızdaki çekmeceye koyabilirsiniz. Teşekkürler. Ama çekmeceyi kapatmayın. Açık kalsın şimdilik.
Elimdeki kolyeye bakın. Ne güzel renkler yansıyor kristalden, öyle değil mi? Sallanan kolyeye odaklanın şimdi. Göz kapaklarınız yavaş yavaş ağırlaşıyor. Artık onları açık tutmakta zorlanıyorsunuz. Çok yorgunsunuz. Işık kayboluyor, görüntüler birer birer soluyor. Dış dünya ile tek bağlantınız, kadife gibi bir ses, şimdi... Üçe kadar sayacağım. Üç, dediğimde, sizi sıkan, üzen ne varsa ceplerinizde bulacaksınız.
Derin bir uykudasınız.
Bir. Uykuda bir devsiniz siz. İki. Pantalonunuzun her paçası kilometreler uzunluğunda. Kocaman cepleri var. Her bir cebinize mahalleler sığıyor. Üç. Ellerinize cebinize soktunuz. Orada bulduğunuz şeyleri çıkarın lütfen. Hiçbir şey kalmasın ceplerinizde. Lütfen yanınızdaki çekmeceye boşaltın cebinizdekileri.
Çocukluğunuzda altınızı ıslatmıştınız sınıfta. Hani sizi çekemeyen, bu yüzden sizinle alay eden bir kız öğrenci vardı... O, içinizde, cebinizde tutsak şimdi. Parmaklarınızın ucunda saçının örgüsü var. Hayır, çekmeyin saçını. Aksine, okşayın. Uzun zamandır tutsak sizin içinizde... Cezasını çekti artık, yeter. Şefkatle tutup çıkarın onu cebinizden. Affedin. Çekmeceye bırakın. Yavaşş, incitmeden. Teşekkürler. Ona büyük bir iyilik yaptınız.
Derin bir uykudasınız.Ergenlikten kalma sivilceler var ceplerinizde. İçinizde sıkı sıkıya tuttuğunuz her şey, iltihap toplar. Baş verir. Ceza alıp partiye gidemediğinizde babanıza kızmıştınız. Çünkü erkek arkadaşınız bir başkasıyla gitmişti o partiye... Babanız ve erkek arkadaşınız, ve tüm yasaklar gençlikte size dayatılan. Tüm o 'elleme çocuğum, kırılır'lar. Tüm alkollü yakalandığınız trafik çevirmeleri. Hepsi birer baş yapmış bekliyor. Hepsi olgunlaşmış yeteri kadar.. Hazırlar sıkılmaya... Oysa siz, bu sivilceleri değil, kendinizi sıktınız yıllarca. Çünkü sivilcelerin aksine, yeteri kadar olgun değildiniz. Siz de o sivilceler kadar olgunsunuz şimdi. Yavaşça, acıtmadan sıkmaya başlayın onları. Canınız yanmıyor. Sadece suçlu bir zevk duyuyorsunuz. Haydi, direkt çekmeceye...
Derin bir uykudasınız.
Cebinizde anne ve babanız bekliyor. Hazmedemeyeceğiniz bir yaşta ayrılmışlardı. Hırçınlığınızın bir kısmı bundandı. Bileğinizde kendi yaptığınız geçmeyen izlerin de sebebi buydu. O izler size ait değil. Bir küçük kız çocuğuna aitti onlar. Şimdi o izleri çıkarın cebinizden, anne ve babanızın ceplerine doldurun. O küçük kız, ailesinden ödünç almıştı onları. İade zamanı geldi. Ayrılmaları ne sizin suçunuzdu, ne de onların. Öyküleri öyle yazılmıştı. Ebeveynlerinizi bağışlayabilecek kadar büyüksünüz şimdi. Çıksınlar cebinizden. Yıllarca birleşmelerini istemiştiniz, ama olmadı. Artık neredeler? Çekmecede.
Derin bir uykudasınız.
Parmaklarınız soğuk menteşeler ve pürüzsüz bir ahşap yüzeyle buluşuyor. Bir kapı. Kapının üzerinde pirinç bir levha var. Orada isminiz yazmalıydı, ama yazmıyor. Çünkü yıllar önce kapanmıştı yüzünüze. O iş mülakatında başarısız olmuştunuz. Kalbiniz garip bir sevinçle doluyor. Kapanan her kapının sizi açılan on kapıya yönlendireceğini gördünüz. Kapıyı kapalı bırakın ve cebinizden çıkarın. Çekmeceye bırakın.
Derin bir uykudasınız.
| Elimdeki kolyeye bakın. Ne güzel renkler yansıyor kristalden, öyle değil mi? Sallanan kolyeye odaklanın şimdi. Gözkapaklarınız yavaş yavaş ağırlaşıyor... |
Derin bir uykudasınız.
Ceplerinizin iyice boşaldığından emin misiniz? Tüm tutsaklıkları bitirdiğinizden? İyice bakın. Yok mu? Bir daha bakın. Bir yerlerde soluk alan bir şeyler daha var. Buldunuz mu? Şimdi de o kişiyi çıkarın. Cebinize attığınız her parçaya kendinizden bir tane daha klonlayıp koydunuz. Çoğaldınız yıllarca. Acılarla biriktirip çoğalttınız kendinizi... Her unutmadığınız, her affetmediğinizi bileğinden zincirleyip kendinize , orada kendinizle birlikte hapsettiniz. Kendinizin gönüllü gardiyanı oldunuz böylece... Bahar temizliği zamanı geldi. İçinizin yaşlı gardiyanlarını çıkarın son olarak cebinizden! Gardiyanı olmayan yere cezaevi demezler. Yıllarca onları mı cezalandırdınız, kendinizi mi? Bir düşünün. Son olarak, suçluluk ve intikam göllerinde boğulup şişmiş öz benliklerinizin cesetlerinden kurtulmalısınız. Zaten cebinizde en fazla yer işgal eden onlardı. Koydunuz mu hepsini çekmeceye? Güzel, artık çekmeceyi kapatabiliriz.
Derin bir uykudasınız.
Hafiflemiş hissediyorsunuz kendinizi. Bir balondasınız şimdi. Yükselmek istiyor, ama yükselemiyordunuz. Egolarınızdan oluşmuş kum torbalarını birer birer çözüp attıkça yükseliyorsunuz. Kendinizi ağırlıksız hissedene kadar da yükseleceksiniz.
Derin bir uykudasınız ama uykuda olduğunuzu farkediyorsunuz. Uyanmak zamanı geldi. Alarmınız bir'de çalacak. Bir, dediğimde, kendi öz benliğinizle başbaşa, sıfırdan yazılmayı bekleyen temiz bir A4 sayfası olarak uyanacaksınız. Bir dediğimde, bu sayfadaki yazılar silinecek, bu yazı artık olmayacak. Bu sayfayı arzu ettiğiniz şekilde siz doldurmaya başlayacaksınız. Hazır mısınız?
Bir.
