2011 yılının aktif ve pasiflerini yan yana koyduğumuz vakit sanki zarardayız duygusu hakim ben de. Bir yandan memleket ahvaline bakıldığı zaman iyi bir tablo görünüyor. Her şeyden önce yine hilesiz, entrikasız düzgün bir seçim daha yaptık geride kalan yılda. Millet AK Parti'nin geçen 10 yılda yapıp ettiklerinden memnun olmalı ki iktidarı yine aynı partiye ve aynı ekibe verdi. Başbakan Erdoğan demokrasi tarihimizin Menderes'ten sonra iktidarını üçüncü kez sürdüren ikinci siyasetçisi payesini elde etti. Ancak bu payeyi de aşacak biçimde bir dünya liderine dönüştü. Avrupalı liderlerin saygı duyduğu bir liderdir bugün. Bu ilginin elbette birçok nedeni var. Bir kere içeride yürüttüğü demokratikleşme ve kalkınma projelerinde başarılı olmuş bir lider Erdoğan. Diğer yandan, Ortadoğu havzasında meydana gelen halk hareketlerinin neredeyse moral önderi ve rol modeli. Türkiye bugün sağlam bir ekonomik yapı arz ediyor. Kalkınma hedeflerine birer birer ulaşıyor. Sadece hızlı tren konusundaki atılımlar dahi bizim beklenti düzeyimizin üzerinde seyrediyor.
***
2011'in Türkiye'sinde bu yukarıdaki olumlu tablonun devamı niteliğinde pek çok gelişme eklemek mümkün. Ancak 2012'ye adım atarken sadece pozitif içerikli bir tablo yok önümüzde. Pek çok can sıkıcı gelişme de yaşandı geçen yılda. Bir kere Van depremi gibi bir tabii afet fena vurdu Türkiye'yi. Van ve Erciş olduğu gibi yıkıldı. Kışın ve ayazın ortasında vahim insan manzaraları yaşadık. Bu afetin acılarımızı dengeleyen yegane sonucu tüm memleket sathında ortaya çıkan müthiş dayanışma ve yardımlaşma ruhudur. Türk insanı Van ve Ercişli kardeşlerini aç ve açıkta bırakmadı. Bu ülkenin birlik ve bütünlük altyapısının ne denli sağlam olduğunu herkese gösterdi. Diğer yandan çevre ülkelerle ilişkilerimizde "sıfır sorun" derken neredeyse hepsiyle, bizim dışımızdaki sebeplerle de olsa, sorunlu hale geldik. Ermeni meselesi yeniden pişirilerek önümüze konuyor. Kürt meselesinde devlet ve hükümetin sorun çözme yönündeki çabaları PKK ve onun uzantısı örgütler tarafından sürekli sabote ediliyor. PKK'nın yarattığı terör ortamı ve en son Leyla Zana'nın açıklamaları bunu gösteriyor. Aslında Türkiye sorunlarını çözmeyi en azından yönetmeyi öğrendi. Gerçi bir sorun çözülürken yeni bir sorun hemen kendini gösteriyor. Mesela en son olay: Terörle etkili bir mücadele sürdürülürken iki gün önce Şırnak'ta tatsız bir olay yaşandı. 35 kişilik bir kaçakçı grubun savaş uçakları tarafından yanlışlıkla vurulduğu haberi bomba gibi düştü gündeme.
***
Aslında 2011'in keyif kaçırıcı olayları bunlardan da ibaret değil. Bizleri üzen kayıplar yaşadık. En başta, terörle mücadele ederken yüzlerce şehit verdik 2011'de. O genç çocuklara mı yoksa onların kederli ailelerine mi üzüleceğiz bilemedik. Türk siyasetinin abide isimlerinden Necmettin Erbakan yine geçen yılın büyük kayıplarından. Başbakan annesini kaybetti. Koca başbakanın annesi için döktüğü gözyaşı toplumun gönül tellerini titretti. Sonra Başbakan Erdoğan'ın ani ameliyatı geldi gündeme. Bütün bir sistem sarsıldı. Türkiye'nin ekonomisi ve siyasetinin Başbakan Erdoğan'a bu derece endeksli olduğunu anlamak için Başbakan'ın 20 gün hasta yatağına yatması gerekiyormuş. Ve yılın en son kaybı: Türk milletinin çok sevdiği bir ailenin hayatta kalan son ferdi Aydın Menderes bizleri bu dünyada bırakıp gitti.
2011'in kaba bilançosu benim hafıza kayıtlarımla böyle. İnşallah 2012 önümüze daha çok sevineceğimiz bir tablo getirir.
Bütün Ege'nin yeni yılını içten duygularla kutluyorum.
