Bozcaada’da bağ bozumu

Geçen haftaki yazımda Bozcaada'da tanıdığımız İsmet Parpudar'ı anlatmıştım. Kırk yıllık dost tanımını iki günlük arkadaşlığıyla yüreğimize kazıyan bu sevgi adamı bağ bozumunu kaçırdığımız için bize sitem etmişti. Ne var ki kendi dizeleriyle o kadar güzel anlattı ki bağbozumunu, sanki ekranda üç boyutlu izlemiş gibi olduk...
Aralara konacak renk renk kasa/ Üzüm dolacak hepsi tıka basa/ Dolu dolu gidecek kamyonların hepsi/ Tatlılar, börekler pişecek tepsi tepsi/ Düğün-bayram olacak Bağ Bozumu...
Esmer güzeli Kaberna fıkır fıkır/ Yaprak altında oynaşır Merlo/ Yosmada bir naz, bir naz / "Ateşi ben yakarım" der Şiraz...
Tarih öncesinin gönül yarası/ Sultanlar sultanı Kalecik Karası/ Bir içen, adını anar bin kere/ Yetim kaldı Öküzgözü- Boğazkere/ O canım sırma saçlı ikiz kızlar/ Vursun davullar, çalsın sazlar/ Bizde böyle olur Bağ Bozumu...
ŞANSLI BİR ÜLKE
İsmet abi bize iki gün mihmandarlık yaptı. Bozcaada'da ilk gezdiğimiz yer 17 rüzgar türbinlerinin bulunduğu tepe oldu. İlk rüzgar türbinlerini yaklaşık on yıl önce Çeşme'de görmüştüm. Yılın en az sekiz ayının rüzgarlı geçtiği bölgelere konuluyor bu türbinler. Türkiye çok şanslı bir ülke. Bi kere Avrupa'nın rüzgarı ve güneşi en bol ülkesi konumundayız...
Bilgisayardan izledim türbinlerin üretimini. Her birinin ayrı ayrı ürettiklerini tüm ayrıntılarıyla gösteriyor. Bir tek türbin Bozcaada'nın tüm elektrik ihtiyacını karşılıyor. Geri kalan enerji Çanakkale'ye veriliyor. Girişteki tabelada yazılanları not ettim. Şöyle:
"Türkiye'nin üçüncü rüzgar enerjisi santrali. Aynı enerjiyi üretecek olan bir kömür santraline göre türbin başına 82 bin ağaca eşdeğer oksijen tasarrufu sağlamaktadır. 17 türbin burada 1.400.000 ağaçlık bir orman yarattı."
BALIĞA ÇIKAMADIK
Kalma süremiz kısa olunca İsmet abiyle balığa çıkamadık. Oysa bana uzun uzun anlattığı ve gösterdiği dünyanın en kaliteli ve tanınmış suni yemi olan "Rapala"lar "Hadi rastgele" dercesine gözümüzün içine bakıyordu. Olsun, orkinos ve sinaritlerle bir daha ki sefere köşe kapmaca oynayacağız.
Gelelim orada tanıdığımız bir başka arkadaşa. Onun Bozcaada geçmişi henüz kısa. 20 yıl Japonya'da kalmış. Ressam. Dönünce Bozcaada'yı keşfetmiş. Ömrünün geri kalan bölümünü Bozcaada'da geçirmeye karar vermiş. Güzel, esmer bir kadın. İsmet abiyle çok iyi arkadaşlar. Sibel Güler bize kendi elleriyle yemekler hazırladı, annesi 40 dönümlük bahçeyi gezdirdi ve anladık ki bu Bozcaada'nın insanı mıknatıs gibi çeken bir özelliği var.
İZMİR'DEN DAHA YAKIN
Bozcaada izlenimlerimizi burada kesiyorum. Kış gelmeden bir kez daha gidebilirsek müzesini de gezecek, tanıdığımız diğer portreleri de paylaşacağım sizlerle.
İstanbul'dan 7 saatlik bir yolculuğu göze almak gerekiyor. Oysa İzmir'den daha kısa bir sürede ulaşabilirsiniz.