Hayatımızda olup biten her şeyi müzikte bulmak mümkün. Ama müziğin içinde, es geçtiğimiz, ıskaladığımız, ertelediğimiz daha birçok şey yok mu? Bilhassa işkolikliğin, kısır çekişmelerin ve rekabetin silindir gibi üzerinden geçtiği insanlığımıza dair...
Örneğin duygularımız; görüp de dile getiremediklerimiz, bilip de söyleyemediklerimiz, son ifade tarihi geçmiş sürüyle sevgimiz, hüznümüz, öfkemiz, neşemiz, hasretimiz, kırgınlıklarımız ve en önemlisi kapısını aralamak için bir ömür beklettiğimiz hayallerimiz...
İşte tüm bunların, yüreğimizin dibine taş gibi çöktüğü yerden havalanarak dimağımızda uçuşması için, ezgilerin ruhumuzda hafif bir dokunuşu yetmiyor mu? Tınılar içimizde yankılandığı anda hayallerimiz başımıza üşüşmüyor mu?
***
Klasik müziği neden seviyoruz? Neden üç yüz, dört yüz yıl öncesinin bestecileri hala baş tacı? Onların eserlerini dinlerken güncelliğimizden sıyrılıp paralel bir zaman dilimine doğru yol alıyoruz. İç dünyamızı keşfe çıkarak duygularımızla yüzleşiyor, bize sundukları hayallerin peşinde kendimizi özgür ve coşkulu hissediyoruz...
Tıpkı geçen hafta İzmir Devlet Opera ve Balesi'nin, 'Operada Hayal Et' adıyla düzenlediği oda müziği konserinde yaşadıklarımız gibi... Opera Orkestramızın genç sanatçıları, kendi heyecanlarını, düşlerini kattıkları birbirinden güzel seslerin eşliğinde bizi renkli hülyaların yolculuğuna çıkardı.
***
Konserin ilk yarısında, Jean Marie Leclair'in 'İki Keman İçin Sonatlar' op.12 eserinin bir ve beş numaralı bölümlerini, Tolga Kulak ve Gökmen Fahlioğulları yorumladı. Gençlerin kemanından kimi zaman hüzünlü bir sızıya, kimi zaman neşeli şarkılara dönüşen tınılarla mest olduk.
Ardından, özenle seçilmiş repertuvarın en güzel besteci ve eserlerinden biri elimizden tuttu. Carl Maria von Weber'in, 'Flüt, viyolonsel ve piyano için trio' op.63 numaralı eseri için flütçü Mehmet Can Ağlaç, çellist Deniz Kırcalı ve piyanist Tuğçe Özaytekin huzurlarımızdaydı.
Ve gözlerindeki sahne ışıltısıyla salonu aydınlatan üçlünün, ustalıkla yorumladıkları besteler sonu gelmesin diye beklediğimiz keyifli dakikalara imza attı. Ağlaç, Kırcalı ve Özaytekin'in yetenekleri kadar pırıltı saçan enerjileri görülmeye değerdi!
***
Ara sonrasında, operada ve özel konserlerinde zevkle dinlediğimiz diğer enstrümancılar, yaratıcı bir programla geceyi ışıldatmaya devam etti.
Ne yazık ki rahatsızlığım yüzünden, güzelim melodiler kulağımda çınlayarak ikinci yarıda salondan ayrılmak zorunda kaldım. Ama sevgili arkadaşlarımızın başarılı icralarını anlata anlata bitiremeyenlerin övgüsü elbette kulağıma geldi. Bu yüzden etkinliğin devamında sahneye çıkan solistleri ve seslendirdikleri bestecileri paylaşmak istiyorum.
Mikhail Glinka'nın klarnet, fagot ve piyano için yazdığı 'Trio Pathetiquue' eserini klarinetçi Onur Yıldız, fagotçu Günnur Hacıoğlu ve piyanist Sylvain Souret seslendirdi.
Ardından Ludwig Thuille'nin 'Üflemeli beşli ve Piyano için Sexret' op. 6 nolu eserinin bölümlerini ise flütçü Didem Uluçay, obuacı Ece Erdem, klarinetçi Simge Özdayı, fagotçu Günnur Hacıoğlu, kornocu Gülin Özsakarya ve yine piyanist Tuğçe Özaytekin yorumladı.
***
Hayallerimizi süsleyen konser için Opera Orkestrası'nın yeteneklerini ayrı ayrı kutluyorum. Ayrıca onların önünü açan, projelerini onaylayan, gençleri önemseyen ve cesaretlendiren, önceki yönetimlerde geri planda bırakılmış daha nice genç sanatçıya önemli görevler vermeyi kafasına koyduğunu bildiğim İzmir Operası Müdürü Hürkan Ayvazoğlu'nu da tebrik etmeden geçmeyeceğim.
İyi ki opera bale ve çok sesli müziğimiz var!
