Öncesi ve sonrası itibariyle neredeyse son iki haftadır G.Saray'ın Kadıköy hasreti konuşuluyor.
17 yıldır gelmeyen galibiyet ve 18. yıla geçiş ile ilgili türlü istatistikler ve yorumlar yapıldı ki dün Arena'da tribünlerin boşluğunun en önemli sebebi bu. Ancak atlanılan bir istatistik var ki o da derbi sonraları. Kadıköy'de alınan son galibiyetin 1 sene sonrası dışında ilginç bir grafikle karşılaşıyoruz. O da şu... G.Saray dünkü maça gelene kadar her Kadıköy macerasının ardından baskılı bir oyun sergiliyor. Yani Kadıköy'de yapamadığını bir sonraki maçta yapmaya çalışıyor. Rakamlar enteresan. Dünkü maçla birlikte Kadıköy'den dönüşte oynadığı son 16 maçta hiç yenilmedi. 13 galibiyet, 3 beraberlik. Dediğim gibi tek yenilgi 2000-2001 sezonunda Ankaragücü'ne karşı. İster taraftarla barışma çabası, ister gücünü kanıtlama arzusu deyin ama rakamların ve sahadaki futbolun gösterdiği bu. Üstelik dün Tolga ve Eren gibi bu sezonun en iyileri de 11'de veya kadroda yoktu.
G.Saray Bursa karşısındaki oyun temposunun yarısını geçen hafta da ortaya koyabilse Kadıköy'de puana ortak olurdu. Ancak daha önce de dediğimiz gibi o maçın ve o skorun sebepleri farklı sebeplere dayanıyor. Peki G.Saray dün her şeyi iyi mi yaptı? Elbette hayır.
Riekerink, yine oyuncu değiştirmeyi geç hatırladı mesela. 80. dakikaya kadar bekledi.
İkinci yarı etkisiz kalan Podolski'yi gereksiz yere oyunda tuttu. Haftalardır pas alamayan Eren'i "Madem pas alamıyorsun, en iyisi kenarda otur" der gibi 86 dakika kulübede unuttu. Halbuki biz tam tersine içinde Eren'in de olduğu farklı bir sistemle sorunu çözmesini bekliyorduk. Nitekim golcü oyuncu girer girmez ne kadar önemli bir oyuncu olduğunu ispatladı.
Peki "G.Saray en iyi neyi yaptı?" derseniz.
Geçen haftanın aksine kendi yarı alanında değil de rakip sahada paslaşarak "Oyunun hakimi benim" dedi. Ve Sneijder'in sorumluluk alması ile takım ilk haftalardaki görüntüsünü hatırlattı. Ve başta da dediğim gibi yine Kadıköy'de yaşanan mutsuz sonlar gibi sonrasındaki gelenek de değişmedi.
