Sosyal medya paylaşımlarıma yapılan yorumlar arasında mutlaka anneminki de olurdu. Karşısında hala yedi yaşındaki kızı varmışçasına, takdir ve övgü dolu cümleleri bazen öyle abartılı olurdu ki, mahcup olurdum... İki çocuk annesi olmama rağmen bilirdim ki, hala onun kınalı kuzusuydum... Bu yüzdendi sabahları üşütmeyecek şekilde giyindiğimden emin olmak istemesi, akşam yemeğinde ne yediğimizi sorması... Zor yürümeye başladığı son zamanlarda bile, bize yemek yapmak istiyor; bizim yorulmamıza üzülüyordu. Biz de ona kıyamıyorduk. Gün geçtikçe gözümüzün önünde yaşlanmasını, güçten düşmesini görmeye dayanmak çok zordu.
İstiyorduk ki, artık kendini düşünsün, bizler için endişelenmesin.
Ama tüm hayatı bizdik, bütün derdi ve mutluluğu da. En aciz olduğu dönemde bile arkamızdaki dağ, başımızın üstündeki merhamet eliymiş, şimdi daha iyi anlıyorum... 77. doğum gününe beş gün kala, annemi kaybettik... Yanında çocukluğumu da. Artık kimsenin çocuğu olmamakmış büyümenin tarifi, acı çekerek anladım... O acıymış belki de büyüten...
AYPER AHMET BURDURLU
ŞİMDİ KİM YAPACAK?
Hasta olduğumda nazlanmaya, üzüldüğümde sığınmaya, şartsız sevilmeye, hatta çocukça şımarmaya nereye gideceğim artık?Başarılarımla kim gurur duyacak? Başarısızlıklarımı kim önemsizleştirecek? Beni artık kim övecek? En kötü halimde kim sırtımı sıvazlayacak? Sıcacık tarhana çorbasını çok özleyeceğim... Her derde deva sahlep gibi çorbasını. Ah annem, niye senden o tarhananın tarifini almadım ki... Ayva reçeli de yapacaktın bana... Yaptığın zeytinler bitince nasıl hissedeceğim? Oğluma ördüğün süveter seneye küçük gelecek, yenisini kim örecek? Anneler gününde kimi çocuklar gibi sevindireceğim artık?
Sevincimi kiminle paylaşacağım? Beni kim sarıp sarmalayacak, hiç hesap sormadan kim bana yar olacak? Her halimle beni kim sevecek? Ben kiminle çoğalacağım?
KIZARKEN BİLE SEVEN
Anne olup kor ateşlerde üşürken, gelip senin yanında ısındığım, soluklandığım zamanları da kaybettim annem seninle birlikte. Annesiz annelik daha da zormuş annem. Sabahlara kadar oturup bayramlık elbise diktiğin, koynunda uyuturken çocuk şarkıları öğrettiğin o küçük kızı hiç büyütmedin gönlünde. Hep bizlerle gurur duydun, ancak aslında o gurur asıl bize aitti senin gibi bir anneye sahip olduğumuz için. Yaşınız kaç olursa olsun anne babanız yoksa hayatta öksüzsünüz...
Artık, sıkıntınızı sakladığınızda bile hisseden, dertlenen o merhamet elinden yoksunsunuzdur çünkü. Yalnızlık en çok anne ölümü ile hissediliyor olsa gerek. Kızarken bile seven annem, kuş gibi uçtun gittin ellerimizden. Duam, çok özlediğin anneciğin ile kavuşman için.
Biz mi, şimdiden çok özledik seni...
