Son sınavlar da bitti ve ara tatile çok az bir zaman kaldı. Karneler bugün yarın düşer önümüze.
-Çalıştın mı çocuum?
-Çalıştım anne!
-Peki...
Göreceğiz. Ak koyun kara koyun, bugün yarın belli olacak. "Sınavımız var" demiyorum asla. Ertesi gün gireceği Türkçe veya matematik sınavı, Deniz'in sınavı. Destek istediği her an elbette yanındayım ama asıl çaba göstermesi gereken o, ben değilim.
Bazen çalışılması gereken o kadar konunun içinde bunalıp, yanı başında keyifle kahvesini yudumlayan bana dönerek "Oh ne güzel senin keyfin yerinde" diye sitem ediyor. Gülümseyerek, "Ben o yolları yıllaaar yıllar önce yürüdüm çocuum. Şimdi sıra sende" diyorum. Biraz gıcık oluyor ama gerçek bu!
Peki bizim karnemiz nasıl? Yeterince iyi birer ebeveyn olabiliyor muyuz onlar için? Bu sorunun gerçek cevabını, yıllar sonra çocuklarımız verecek.
Olumlu çocukluk yaşantıları ölçeği ile yapılan bir araştırma için hazırlanan şu sorulara bir göz atalım mı birlikte:
Aşağıda verilen ifadeleri, 18 yaşından önceki yaşantılarınıza/duygularınıza göre cevaplandırın.
* Ailenizle, duygularınız hakkında hangi sıklıkta konuşabiliyordunuz?
* Zor zamanlarda ailenizin yanınızda olduğunu ne sıklıkta hissediyordunuz?
* Çocukluk döneminizin ne kadarında sizi evinizde güvende ve korunmuş hissettiren bir yetişkin vardı?
1- Hiçbir zaman 2- Nadiren 3- Bazen 4- Çoğu zaman 5- Her zaman Ne kadar iyi anne babalar olabildiğimiz, yukarıdaki üç sorunun cevabında gizli aslında. Bütün mesele, çocuklarımıza yıllar sonra bu üç soru karşısında "çoğu zaman" veya "her zaman" dedirtebilmek. Gerisi biraz kader, biraz şans...
AKSAM YEMEGİ ÇOCUGU KORUR!
Başlıktaki cümle bana ait değil.
Bir bilene; Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Uzmanı Doç. Dr.
Veysi Çeri'ye ait. O yüzden önemli.
Yukarıdaki yazıda bahsettiğim araştırma sorularını da kendisinin sosyal medya paylaşımından alıntıladım. Çeri şöyle diyordu paylaşımında: "3000'i aşkın kişinin katıldığı araştırmamızın ilk analizlerini yaptık. Çok çarpıcı sonuçlar var.
Şimdilik şunu belirteyim; Aşağıdaki ölçekte geçen durumlar ve akşam yemeklerini beraberce yemek, çocuklarınızı hayat boyu koruyor."
YAZI BASKA HAYAT BASKA
Bu köşede çoğu zaman ideal olanı kaleme alırken, gerçekte tökezlediğim çok oluyor. Hatta sevgili editörüm Burcu ile sık sık bunu konuşup gülüyoruz aramızda. "Aman çocuklara karşı anlayışlı olalım" diye yazıp, ertesi gün 'Bırak ya, çok sinirlendirdi beni' diyebiliyorum mesela... Mükemmellik baskısı berbat bir şey. Belki de ideal olanın peşinde koşarken, tek yapmamız gereken "yeterince iyi" olmak. Doç. Dr. Veysi Çeri de paylaşımlarında hep buna dikkat çekiyor.
TALEP EDİLMİYORSA NASİHATTE BULUNMAYIN
Bayılıyoruz akıl vermeye, nasihat etmeye. Ama gençler çok 'gıcık' oluyor bu duruma. Doç.
Dr. Veysi Çeri de, "Bilhassa ergenlik döneminde olmak üzere, talep edilmeden verilen nasihat psikolojik şiddet olarak algılanır. Gençlere habire nasihat vermekten sakınmamızı tavsiye ederim" diyor.
