Bitlis'te sokak köpeği tarafından ısırıldıktan sonra kuduz teşhisi konulan Mustafa, Ankara'da bir hastanenin yoğun bakımında uyutuluyor.
Durumu umutsuz. Daha 10 yaşında, 10! Aile perişan...
Nasıl masum bir yüz... "Keşke" diyor insan. Keşke hiç yaşanmasaydı. Keşke büyüklerine zamanında söyleyebilseydi.
Keşke ülkece "başıboş ve saldırgan köpek sorunu" diye bir sorunumuz olmasaydı... Keşke...
Bu kelimeyi arka arkaya sıralayınca, çaresizlik de büyüyor öfke de. Öyle ki ağzımızdan çıkanı duymuyoruz:
"Efendim Avrupa'da sokakta başıboş hayvan göremezsiniz!" Tamam, ama mesele bu değil ki!
"Köpeğin canı daha mı kıymetli bu çocuklardan?" Bu bir soru mu yoksa akıl tutulması mı!
"Köpekler hemen uyutulsun!" Öldürmek bir çözüm olabilir mi! Yaşam hakkı yok mu bu hayvanlarını?
"Bu hayvanlar insandan daha mı değerli!" Seçmek zorunda mıyız? İnsan da hayvan da Allah'ın yarattığı bir can olarak, yaşama hakkına sahip değil mi?
Akıl dışı, öfke dolu, çözüm arayışından ziyade yok etmek, kırmak, dökmek üzerine kurulu sevgisiz cümlelerden kurulu bu liste öyle uzar ki, yazarken kalem yorulur, okurken yüreğiniz...
AKIL SUSUNCA VİCDAN SUSUYOR
Oysa... Bir sakinleşip düşünsek.
Kısırlaştırma, aşı, barınakların durumunun iyileştirilmesi, sahiplendirme kampanyaları ve benzeri çalışmalarla hem sokakları güvenli hale getirebiliriz hem de hayvanlara birer yuva sunabiliriz.
Kimsenin ölmesi, hiçbir canlının itlaf edilmesi gerekmiyor. Eğer bütün enerjimizi bir çözüm arayışına yönlendirip el ele verirsek yapabiliriz. Kırıp dökmeden, kimseyi incitmeden.
Ama önce ağzımızdan çıkacak cümleleri tartalım. Öfke, suçlama, yargı, şiddet ağır basıyorsa, az susalım ne olur!
Bizler öfkeyi çoğalttıkça, akıl susuyor çünkü. Akıl susunca, vicdan da susuyor üstelik...
SOKAKLAR ONLARIN SEÇİMİ Mİ?
Sokağa terk edilmiş veya dünyaya gözlerini sokakta açmış, bir yudum su, bir lokma yiyeceğe muhtaç, en önemlisi, daha iyi şartlarda yaşayabilmek için kullanabileceği aklı ve iradesi olmayan bu canlıların suçu ne?
Ne olur "Senin çocuğunun başına gelse" demeyin. Benim çocuğumun başına da gelse, sorumlusu hayvan değil, bir "insan".
* Bu canları sokağa terk eden "insan" * Sokakta yaşamalarından çıkar ve kazanç elde eden "insan" * Sorumluluğunda olmasına rağmen, görevini yerine getirmeyen "insan" * Kendi başına bir şey gelmediği sürece, asla bir başkasının derdiyle dertlenmeyen "insan" Yani; sen, ben, o... Yani illa ki kızacaksak "insan"a, insanın oluşturduğu "sistem"e kızacağız ve değiştirmek için çaba göstereceğiz. Var mısın?
