Sevgili Hale'ciğim hüngür hüngür karşımda ağlarken; ne yapacağımız şaşırmış durumda çantam da mendil adına ne varsa önüne yığmaya devam ediyordum. Her şeyde mantık arayan ben bile bu selli yağmurun sularına kapılmış gidiyor, bir de "ben ağlarsam çantamda mendil kalmadı" gibi saçma bir düşünceyle işin komik yönünü düşünmeye çalışıyordum.. Aşk insanlara neler yaptırıyordu ki... Gerçekten aşk mıydı diye düşünce dehlizine dalmaya başlamıştım bile. Hepimizin bildiği ve her seferinde "Belki bu hikayenin başka bir rengi vardır" misali dinlemeye bayıldığımız aşk ve ayrılık öykülerinden biriydi sinemin anlattıkları .. Tecrübeden dolayı mı yoksa kendi geçmiş acılarımızı hafifletmek amacıyla mı her kelimesini ilgiyle dinliyordum.
Hiç itiraz etmeyin arkadaşlar, hepimiz yapıyoruz bu içsel duygu yüzleşmesini istemeden. Karşımızdaki kişilerin acılarını dinlemek; egoistçe geçmiş üzüntülerimizi merhem misali örtüyor ve "Ben ölmedim ayaktayım" duygusuyla yüceliyorduk.
Kendimize açtığımız savaşların sulh anlaşmasını bir kez daha gözden geçiriyorduk, başkalarının hikayesinde.
Şimdiki onlar, geçmişteki bizdi.
KELİMELERİN GÜCÜ
İlişkiler kolay değildir. İnsan olmanın temelinde vardır. "İnsan insana muhtaçtır " cümlesinin altındaki derinliğin denklemi hiç de basit değildir. Birlikte yaşamanın incelikleri daha da zordur. Bizi biz yapan alışkanlıklarımızdır. Hayatın inceliklerinde var oluş nedenlerimizdir. Paylaşmanın bir diğer adı karşılıklı konuşmaktır. Kelimelerin gücü yüzyıllardır bizi birleştiren donelerdir.. Tüm isteklerimiz ve duygularımız bu sihirli dil yeteneğimizde gizlidir.
Tüm ilişkilerimizin güçlü anahtarı bazen bize yanlış oyunlarda oynar. Küçücük bir kelime ile tüm yaşantımız bir anda alt üst olabilir. Güzellikleri ve bitişleri başlatan ve sonlandıran da o minicik kelimelerdir. O küçücük anlarda vereceğimiz kararlar tüm hayatımızın yeni başlangıçları olabilir.
İLİŞKİ YÖNETMEK BİR YETENEK
İlişkilerimizi yönetmeyi bilmiyoruz.
Duygu ve mantık karmaşası yaşadığımız sürecek hep sis perdesi altında kalacaktır. Önümüzü göremediğimiz içinde hep sorunlar olacaktır. Cesaret hayatın birinci koşuludur. Kendimizle yüzleşmeyi bilmeliyiz. Korkularımızı yenmeli ve mantık ve duygu bileşkesini iyi kullanmalıyız. Bunu beceremediğimiz için hayatın yokuşlarında çok çabuk nefesimiz kesilecektir. Vazgeçmeyi bilmek gerekiyor. Duygu hamallığı yüzünden ne kendimizden nede karşımızdaki kişiden vazgeçebiliyoruz. Sonuç olarak hayatımızın her duygusunu tanırsak, hata yapma riskimiz asgariye düşer. Bu dünyada mutluluğu bulmak zorundayız.
