Nuri Bilge Ceylan, filmlerinde kendi temalarını ısrarla vurgulayan bir yönetmen. Kuru Otlar Üstüne de, bu geleneği bozmayan ama üzerine ekleyen bir yapım. Merve Dizdar'ın Cannes'da aldığı ödülün de etkisiyle sinemada en iyi açılışı yapan NBC filmi olduğunu da eklemeli. Söz Merve'den açılmışken, sanatçının pek çok dizideki göz yaşartan performansının ardından nasıl olup da bu filmdeki minimal rolüyle bu ödülü aldığını sorgulamadan edemiyorsunuz. Sonunda iş yine dönüp dolaşıp siyasete geliyor gibi...
ÇIKIŞIN ZORLUĞU
Yönetmen bu filmde de teatral bir anlatım kuruyor. İki üç ayrı mekanla tiyatro perdesine aktarılabilecek yapımı 'film' kılan en önemli şey, NBC markasının alametifarikası sayılabilecek, ıssızlığın ortasında bir başına yürüyen adam sekansları... Anadolu'nun doğusunda, muhtemelen Adıyaman civarlarındaki ismi geçmeyen bu kasabada yine Anadolu insanının çıkışsızlığı ve içinde bulunduğu kasvet duygusu çok iyi verilmiş.
Zaten bu yönetmenin tüm filmlerindeki ortak teması. Burada da buz tutmuş sokaklardaki uzun yürüyüşler, bize 'çıkışın zorluğunu' anlatıyor ve kar, neredeyse filmin karakterlerinden biri gibi işlev görüyor. Filmin üç ana karakteri bir an önce tayin olmak isteyen Nihilist öğretmen Samet, muhtemelen Alevi olduğu için beklediği terfiyi alamayan ev arkadaşı Kenan ve Gar patlamasında bir bacağını yitiren idealist Nuray.
Öykünün bir aksını bu üçlünün ilişkisindeki dinamik, diğer aksını da Samet ve genç kız öğrencisi arasındaki adı kon(a) mamış garip durum oluşturuyor.
SAATİ UNUTTURUYOR
Ceylan, 3 saati aşkın filmde samimi ve hınzırca esprili diyaloglarıyla size saati unutturuyor. Uzun yemek sahnesinde, bu basit ve samimi diyaloglar yerine teatral ve politik bir çatışmaya dönse de oyunculukların başarısı bu 'görece' doğal görünmeyen diyaloğu hoş görmenizi sağlıyor. Yine bu sahnede NBC'nin denediği ilginç anlatı tekniğini anlatıp spoiler vermeyelim. Sona doğru, nihayet karla kaplı kış manzarasından kurtulup birkaç dakikalığına yaza ulaşıyoruz. Burada Samet'in iç hesaplaşması eşliğinde de filmin adına ilişkinin bir anlatı yer alıyor.
Doğuda iki mevsim varmış, kış ve yaz. Bu yüzden kışın kar altında kalan otlar yaza yeşermeden sararmış halde çıkarmış.
Nuri Bilge Ceylan'ın pek çok karakteri gibi bu filmin karakterleri de kendince potansiyeline kavuşamamış, sıkışmışlıkları yüzünden yeşermeden sararan otlara dönüşüyor.
Finalde, karakterler ve anlatılar üzerine yaptığımız 3 saatlik yatırım boş çıkıyor ve sorularımızın tamamına yakını yanıtsız kalıyor. O zaman da sebepsiz terk edilen her aşığın sorduğu soruyla baş başa kalıyoruz. 'Nuri o zaman bize niye boşuna ümit verdin ki?'
