Futbol yaşantımda, çalıştığım elli küsur teknik direktörlerden biri anlatacağım o kişi... Peş peşe aldığımız galibiyetlerden sonra ilk antrenmanda, astığı beş karış suratıyla, önümüzdeki maçımızda 'kötü!' oynayabileceğimizi ancak, kötü oynayarak kazanmamız gerektiğini söylerdi sürekli... Övgüler beklerken, nasıl kızardık!
Yıllar yıllar geçtikçe, anladık ne demek istediğini... Şimdi, Milli Takımımızın, maç başlamadan ki durumu, onun bu sözlerini getirdi aklıma... Letonya'nın tek galibiyeti olmaması, bizi zorlamayacağının göstergesi olmayabilir miydi? Kuşku düştü içime, korona belası da eklenince, kuşkularım artıkça arttı! Kötü senaryoların hesaplarını yaparken, daha ikinci dakika doldu, dolmadı... Kenan'ın attığı gol, sünger çekti tüm karamsar düşüncelerimin üstüne, iyi mi? Gördüm ki Milli Takımımız, hala aynı yüksek viteste...
NEYSE Kİ BERABERE KALDIK
Haa, dün sabah.... Bir kardeşim, son iki maçta aldığı müthiş skorlara rağmen, Şenol Güneş'in, hangi taktikle oynadığını soruyor, her ne kafadaysa(!) Başladım hikayeye....
Çocukluluğumdan beri 'şerefli mağlubiyetler!' ile büyüdüğümü! O zamanlardan bu zamanlara, yarım asırı geçkin futbol hayatımda, böylesi genç ve inanılmaz yetenekli bir ekibe sahip olduğumuzu... Ve Şenol Hoca'ma saygısızlık olmasın ancak, şu ekibin taktiğe de ihtiyacının olmadığını anlattım, kibar bir dille.. İnanın, bu aslanların ortaya koyduğu mücadeleyi, topa sahip olma açıklıkları, kaptırdıktan sonra, kurtlar gibi saldırmaları ve topa karşı bir davranışlarını!' daha iyi kelimeler kullanarak, nasıl dile getirsem, nasıl tarif etsem? Bilemedim, bilemedim... Belli alışkanlıklara sahip, kırk çeşit takımdan gelen oyunculara, bir hafta içinde, istediği taktiği uygulatacak bir sihirbaz varsa, ben duymadım! Neyse ki maç, berabere.... Zor oyunu bozdu... Neyse ki o rahmetli Hocamın söylediği gibi, en azından kaybetmedik dün gece...
