Beşiktaş'ta Lugano maçı birçok açıdan önemliydi. Hem grupta iddialı konuma gelmek hem de küs olan taraftarı bir nebze olsun sakinleştirmek için kritik bir öneme sahipti. Tribünler son maçlarda olduğu gibi yine yönetime tepki göstererek startı verdi. Ancak akabinde futbolcuları bağrına basarak destek verdi. Özellikle Salih Uçan'a yoğun sevgi gösterileri vardı. Siyah-beyazlılar, tüm bu desteğe rağmen maça tutuk başladı. Ne zamanki Aboubakar maça ağırlığını koydu o zaman Kartal uçmaya başladı. Aboubakar attığı iki golle takımını rahatlattı. Tam her şey çok güzel gidiyor derken Rosier ikinci sarıdan atıldı. Ardından Beşiktaş'ın ecel dakikaları başladı.
iPİN UCU KAÇIYOR
Konuk ekip tüm kozlarını sahaya sürdü ve oyunun kontrolünü tamamen eline geçirdi. Beşiktaş ise geriye yaslandıkça daha çok pozisyon verdi. Normal sürenin son 10 dakikası eziyete döndü. İsviçre ekibi üst üste golleri buldukça siyahbeyazlı takım dağıldı. Maçın son düdüğünün ardından ise TÜPRAŞ Stadı'nda matem havası vardı. Bu maçta kaybedilen puanının hiç bir açıklaması olamaz. 2-0 öndesin, evindesin, müthiş bir taraftar desteğini arkana almışsın, bir kırmızı kart gördün diye bu maçı bırakamazsın. Luganolu futbolcuları performansı nedeniyle alkışlıyorum. Beşiktaş camiasının da bir an önce şapkayı önüne koyup radikal kararlar alması gerek. Yoksa ipin ucu sezon başında kaçacak.
