1900'lü yıllarının Amerikasında, tekstil Avrupa'da da olduğu gibi sanayinin lokomatif sektörü idi ve Triagle Shirtwaist de bugünün Adidas ve Nike'ı gibi en çok tanınan konfeksiyon markası idi. Bu markanın fabrikasında çoğu 11- 12 yaşında çocuk ve kadın olmak üzere yüzlerce işçi, neredeyse karın tokluğuna çalışmakta, aldıkları 5-6 dolarlık ücret karşılığında, günde 18 saate yakın emeklerini ortaya koymakta idiler. Gerek düşük ücretler gerekse çok olumsuz çalışma koşulları nedeni ile tüm konfeksiyon işçileri genel greve gittiler.
ÇOĞU KADIN VE ÇOCUK
O zamanlar uzun süren grev, tekstil sektörünü ve işçilerin durumunu kamuoyunun gündemine taşımış ve genel olarak sektörün zorlukları konusunda her kesimden vatandaşın bilgi sahibi olmasını sağlamıştır. Ne yazık ki, grev devam ederken, Newyork'taki bu fabrikada bilinmeyen bir nedenle yangın çıkmış ve fabrikada bulunan 500 kadar işçinin çoğunluğunu kadın ve çocukların oluşturduğu 200 kadarı yanarak can vermiştir. Tarih 25 Mart 1911'dir.
ON BİNLERCE KATILIM
Esasında Amerikan endüstri tarihinde bu dramatik olayın bir benzeri 1857 yılında da yaşanmıştır.
Yine Newyork kentinde, 8 Mart 1857 tarihinde, binlerce dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları isteği ile greve başlamış, gelişen olaylar ve polisin saldırısı sonrası fabrika binasına sığınan işçiler kilitli kalmış ve ardından başlayan yangın sonrası kaçamayan 100'ün üzerinde kadın işçi yanarak can vermiştir. Bu olay, Amerikan ve dünya kamuoyunda infial yaratmış ve yanan kadın işçilerin cenaze törenine, tüm ülkelerden on binlerce kişi katılmıştır.
MOSKOVA'DA KARAR
Danimarka'nın Kopenhag kentinde, 26-27 Ağustos 1910 tarihinde yapılan Uluslararası Kadın Konferansı'nda, Almanya delegesi Clara Zetkin, Amerika'da yaşanan bu olaya ve vefat eden kadınlar anısına, Dünya Kadınlar Günü olarak bir anma günü önerisini dile getirdi. Ancak, bugünün 8 Mart olması, 1921 yılında Moskova'da düzenlenen 3. Enternasyonel Kadın Konferansı'nda kararlaştırıldı. 16 Aralık 1977'de ise Birleşmiş Milletler Genel Kurulu 8 Mart'ı Dünya Kadınlar Günü olarak kabul etti ve insan hakları temelinde kadınların siyasi bilincinin geliştirilmesi, ekonomipolitik ve sosyal başarılarının kutlanması için imkan yaratan bir gün olarak kurgulandı.
ÜLKEMİZDE DURUM
Ülkemizde de ilk kez 1921 yılında "Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanmaya başlandı ancak 1975 yılından sonra kitlesel bir kutlama özelliği elde etti. Günümüzde, en önemli problem, total istihdamda kadının yerinin düşüklüğü. Maalesef, istihdam edilenlerin içinde kadın çalışanların oranı yüzde 28.9.
Üstelik bu oranın bir kısmı da kayıtsız çalışmakta. Kadın istihdam oranı Avrupa'da bizim oranımızın iki katı yani yüzde 58. Ülkemizdeki istihdam oranının düşüklüğünde asıl sorun yasal değil ekonomik ve sosyal dinamiklerle ilgili görünmektedir.
FIRSAT EŞİTLİĞİ
Çünkü, ülkemizde fırsat eşitliği ve siyasi haklar, Atatürk'ten bu yana tüm iktidarlar tarafından yasal altyapıyla sağlanmıştır. Ancak, bu hakların kullanımı için eğitimli kalifiye işgücüne yönelik kadınlar için politikaların üretilmesinde sorun yaşanmaktadır. Ülkemizin refah ve kalkınma düzeyinin istenilen seviyelere ulaşması ve sürdürülebilirliği, kadınların, etkin ve en az demografik ağırlığı perspektifinde yani yüzde 50 oranında işgücüne katılması ile mümkün olabilecektir.
