Dün kız kardeşlik ruhundan bahsettik. Bugün de bu konuya "kız arkadaşlarla" devam edelim. Aşağıdaki metin internet yoluyla geldi. Yabancı bir yazarın kısa bir hikayesinden bir alıntı. İnternetin böyle bir kötülüğü var. Birisi beğendiği bir yazıyı alıp kopyalıyor, birine gönderiyor, öteki diğerine ve yazının kaynağı atlanıyor. Ben çıkaramadım, belki okuyuculardan biri bilebilir... Belli ki hikaye eskilerden kalma, kadınların tek geleceğinin evlilik, en iyi kariyerinin ev kadınlığı olduğu yıllara ait. Ama anlatmak istediği kadın dayanışması. O yüzden ben de sizinle paylaşmaya karar verdim.
"Sıcak bir günde evli genç bir kadın koltukta oturmuş, ziyaretine gittiği annesiyle buzlu çay içiyordu. Hayat, evlilik, hayatın yüklediği sorumluluklar ve yetişkinliğin getirdiği yükümlülükler hakkında konuşurlarken, anne bardağındaki buzları düşünceli bir şekilde birbirine tokuşturdu ve dönüp kızına ciddi bir bakış attı.
ANNE TAVSİYESİ
'Kız arkadaşlarını unutma' diye tavsiyede bulundu, çay yapraklarını bardağın dibine doğru daldırarak, 'Yaşın ilerledikçe senin için daha önemli olacaklar, kocanı sevsen de, çocuklarını ne kadar çok sevsen de önemi yok, yine de kız arkadaşlarına ihtiyaç duyacaksın. Onlarla şu anda ve daha sonra bir yerlere gitmeyi ihmal etme, onlarla bir şeyler yap ve kız arkadaşlarını hatırla onlar sadece arkadaşların değil, senin kardeşlerin, kızların ve diğer akrabaların aynı zamanda. Diğer kadınlara ihtiyaç duyacaksın' dedi. 'Ne kadar komik bir öğüt' diye düşündü genç kadın. 'Daha yeni evlenmedim mi? Çift dünyasına yeni katılmadım mı? Artık ben evli bir kadınım. Tanrı aşkına, yetişkin bir kadınım, kız arkadaşlarına ihtiyaç duyan bir genç kız değilim. Eminim ki kocama ve aileme hayatımı harcamak, ihtiyaç duyduğum tek şey olacak. 'Ama annesini dinledi; kız arkadaşlarıyla iletişim kurmaya devam etti ve her geçen yıl buna daha çok vakit ayırdı. Yıllar geçtikçe, annesinin kendisine dediklerinin ne anlama geldiğini, bildiğini anladı. Zaman ve koşullar değiştikçe ve kadın üzerindeki gizemini göstermeye başladıkça, kız arkadaşları, kendi hayatının başlıca dayanağı oldu."
İYİ BİR ARKADAŞ
Bu kısa hikayeye bir de şu yorum eklenmiş: "Bu dünyada yıllarca yaşadıktan sonra işte öğrendiğim şey: Zaman geçiyor, hayat akıyor, mesafe ayırıyor, çocuklar büyüyor, aşk büyüyor ve azalıyor, kalpler kırılıyor, kariyerler son buluyor, işler geliyor ve gidiyor, ebeveynler ölüyor, erkekler arayacaklarını söyleyip aramıyor.
Ama kız arkadaşlar hep oradalar, aranızda ne kadar zaman ve kaç km olduğu önemli değil. Bir kız arkadaş, hiçbir zaman ona ihtiyaç duyduğunuzdan daha uzak değildir. Yalnızlık vadisinde, yalnız ve kendiniz için yürümeniz gerektiğinde, kız arkadaşlarınız vadinin kenarında sizi alkışlayarak, sizin için dua ederek, sizi çekerek, vadinin sonunda kollarını açarak sizi bekliyor olacak. Bazen kuralları çiğneyecek ve yanında yürüyecek, ya da içeri gelecek ve seni dışarı taşıyacak. Benim kızım, kız kardeşlerim, annem, görümcelerim, kayınvalidem, teyzelerim, yeğenlerim, kuzenlerim, bütün diğer ailem ve arkadaşlarım hayatımı koruyor. Dünya onlar olmadan aynı olmazdı ve tabii ben de. Kadınlık denen bu maceraya başladığımız zaman, önümüzde uzanan bu inanılmaz sevinçler ve kederler hakkında hiçbir fikrimiz yoktu, birbirimize ne kadar ihtiyaç duyduğumuz hakkında olmadığı gibi. Her gün birbirimize ihtiyaç duyuyoruz."
Gerçekten de iyi bir arkadaş her şeye değer.
