Bu kadar çok ilaç tüketilmesi, mutlulukla ilgili anketlerde dünya ortalamasının üzerinde çıkan Türkiye için ilginç bir sonuç. Antidepresan ilaç kullandığımız için mutluyuz, yoksa anketlerde bile doğrusunu söylemekten kaçındığımız anlamına mı geliyor, ben karar veremedim.
Bu kadar ilaç tüketilmesi için en azından 4-5 milyon kişinin reçetesine bu ilaçların yazılmış olması gerekiyor. Okuduğum haberde konuyla ilgili yorum yapan uzman, bu kadar depresyon vakasının görülmesinin mümkün olmadığını söylüyor. Bu da eş dost tavsiyesi ile ilaç almaya ne kadar meraklı olduğumuzu gösteriyor ya da psikiyatr olmayan hekimlerin bile bu ilaçları hastalarına yazdıkları anlamına geliyor.
Ama görünen o ki mutlu olmak için ilaç kullanıyoruz. Sorunları, içinde bulunduğumuz çaresizliği unutmaya, rahatlamaya ihtiyacımız var.
ERKEK BOŞANIYOR!
Bir başka tespit de antidepresan ilaç kullanan erkeklerin boşanmak için harekete geçmesi ve bunu gerçekleştirmesi. Demek ki rahatlamak, sorunlardan kaçmak anlamına da geliyor. Ya da boş vermek ya da ilgilendiğiniz alanlara kaymak vs...
Aslında strese girmenin bir nedeni de içinde bulunulan sorunlar. İnsanlar niye mutsuz? Ya evinde ya işinde sorunlar yaşadığı için mutsuz. Ya iş bulamıyor ya kazandığı para geçimine yetmiyor. Ya da işinden memnun değil, patronuyla, iş arkadaşlarıyla sorun yaşıyor. Yaşam standardını sürdürmek için de istemediği halde çalışmak zorunda kalıyor. Bu da onu robotlaştırıyor ve mekanik bir şekilde sabah kalkıp işe gitmek, akşam yorgun argın eve dönmek zorunda kalıyor. Eğer bir de büyük şehirde yaşıyorsa bunun üzerine trafik, yol çilesi ekleniyor ve iyice mutsuzlaşıyor.
Üzerine bir de evdeki kadın ve çocukların beklentileri eklenince erkekler ya içine kapanıyor ya şiddete meyil gösteriyor ya da antipersenlara başvurup çözümü boşanıp yeni bir hayat kurmakta buluyor.
MUTLU OLMAK İÇİN
Aslında aynı şey kadınlar için de geçerli ama onlar erkekler kadar cesur kararlar alamıyorlar. Çünkü bir düzeni bozmak için bir gelirlerinin veya mesleklerinin olması, para kazanmaları gerekiyor. Onlar da antidepresan alınca sorunları umursamıyor ve mutluymuş gibi yaşamayı sürdürüyorlar.
Sıkıntıyı yaratan sorunlar. Sorunlardan kaçmanın yolu ilaçlar. Sahte bir mutluluk veya vurdumduymazlık. Bunun yerine mutlu olmanın yollarını aramaya çalışsak, fiziksel ve duygusal gereksinimlere önem versek, aşırı baskı veya kısıtlamalar yerine karşımızdakini anlamaya çalışarak, onları kendi beklentilerimiz doğrultusunda yönlendirmesek, daha doğru olmaz mı?
