Keşke zamanı geriye çevirebilseydik. Her şey dün gibi diyebileceğimiz günlerin arası gittikçe açılıyor. Bir zamanlar sıradan yaşadığımız ve önemsemediğimiz olayların gün geçtikçe değer kazanması esef verici bir hal aldı. Hani geçtiğimiz sezon ''MUHTEŞEM YÜZYIL '' diye bizi ekranlara esir eden dizi vardı. İzlerken insanlığın böylesine zor yıllar geçirmesi gücüme gitmişti. Evet şan ve şöhretin yanı sıra bir yoksulluk dönemi yaşanmıştı. Akşam saatlerinde elimizde kahve çaylarımızı yudumlarken izlemesi güzeldi. Beyaz cam sen bize neleri göstermeye çalıştın da biz fark etmedik. Kahramanlık destanları kolay yazılmıyordu. Bu son corona olayları bize ders olur mu dersiniz?
Ah corona sen bizi nelerle yüzleştirdin.. Bizim yüzyılın rövanşı başladı eskilere dayanan. Biz bu yaşama çok şey borçluyuz. Ödeme sırası geldi. Unuttuğumuz değerler bizden hesap soruyor. Egozim kırmızı kart gösteriyor. Düşünmekten korktuğumuz yaralarımız kanamaya başladı.
Sadece ekonomi falan değil, sosyal hayatı da altüst etti. Hayatın kıymetini öğrenmek, ailenin, dostluğun, toplumsal değerimizi yeniden keşfettik
Bilim ve teknolojinin modern tıbbın vazgeçilmezliğini fark ettik. Hayatımızda bencillikten daha önemli değerler olduğunu anladık. Sosyal ve toplumsal dayanışmanın, işbirliğinin ehemmiyetinin farkına vardık.
Kendimizle konuşmayı, hesaplaşmayı, değer yargılarımızı yeniden gözden geçirmenin ne kadar gerekli olduğu meselesini gündeme getirdik. Korona salgını sağlımızın ne kadar mühim olduğunu öğretti. Temizliğin ve hijyenik önlemleri unutmamamız gerektiğinin altını çizdik.
Corona sayesinde insanlar ne hale geldi" diyen var. İşte belki de çok geç kaldığımızı bize hatırlattı.. Ne güzel eskittik değil mi değerlerimizi? İnsanlığı eskittik.! İnsanlığı tozlu raflara, kaldırdık. Düşünmüyoruz mesela, ilime bilime odaklanmıyoruz, hazır icat edilmiş elektriği, telefonu, televizyonu, bilgisayarı kullanıyoruz ama insanlık adına geleceğe biz neler bırakabiliriz diye umursamıyoruz. Kirletiyoruz etrafı, evimizin önünü, parkları, deniz kenarlarını, sosyal yaşam alanlarını ve sosyal medyayı.
O kadar çok görüntü kirliliği var ki etrafta bazen diğer canlılara imrenerek bakıyoruz. Sevgileri, aşkları eskittik.! Öyle eskittik ki; ayaklar altına düşürdük ve adına sevgi koyup tüm kötülükleri yaptık sevdiklerimize. Zamanını çaldık, hayallerini çaldık, emeğini çaldık en önemlisi hayatından çaldık seviyoruz diyerek. Oysa sevgilerin, her anı değerli olmalıydı. İnsan sevgisini sunarken karşısındakini incitmemeliydi.. Bir kalp kolay kazanılmıyordu. Dostlukları eskittik.! Selamı sabahı kestik, bayramları önemli günleri toplu mesajlarla kutlar olduk. Hal hatır sormayı, gönül almayı, özür dilemeyi eskittik. Dostluğu, paraya değiştik, ticarete döktük, çıkarlarımız doğrultusunda selam verir olduk.
Sırtından vurduk dostlukların, kuyusunu kazdık ve üstüne çıkar toprağı örttük, öldürdük. Komşulukları eskittik! Yaşlıları hiçe saydık. Kimse kimsenin külüne muhtaç değil gibi, unuttuk yan komşumuzu. Aç mıdır susuz mudur, hasta mıdır bilmiyoruz, çekildik kapıların arkasına. Binaların soğuk duvarlarına gömdük komşuluklarımızı. Kapı önü, bahçedeki sohbetleri, şen kahkahaları, çocuklarımızın kaynaşmalarını unuttuk. Kapattık kapıları, dünyaya. Karşı komşumuzun adını bilmiyoruz. Yitirdik ve eskittik tüm değerlerimizi.! Biz nereye gidiyoruz ey insanlık! Nerede o eski sevgiler..! Nerede gerçek dostluklar.! Nerede o güzel komşuluklar.! Biz insanlık adına ne yaptıysak, şimdi tam karşılığını alıyoruz. Hey gidi günler hey. Corona !... sayende ne çok şey öğrendik. Kötü komşu bizi ev hapsi yaptı. Tekrar teşekkürler CORONA..
Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır. Harcayacaksın. - Özdemir Asaf
