Tarihe karışacak sorulardan biri, boş vakitlerinizi nasıl değerlendirirsiniz sorusu olacak büyük ihtimalle... Çünkü değerlendirecek boş vakit hiçbirimiz için yok artık.
Endüstriyel devrimle başlayan çağdaş kölelik sistemi, tüm zamanımızı çalıyor maalesef. Sadece bizim değil, çocukların da... Tek çaldığı zaman da değil üstelik... Bizlerden yaratıcılığımızı ve tutkuyu da aldı götürdü... İnisiyatif almayı ise gereksiz görmeye başladı pek çoğumuz...
ASİ ÇOCUKLAR
Bu düzen ne zamana kadar böyle gider bilinmez ama, yeni nesil çocukların bunun sürmesine izin vermeyeceği son araştırmalarla da ortaya çıkıyor.
Var olan düzeni benimsemediklerinde bağlılık göstermemeleri, daha insancıl bir yaşamı getireceklerinin kanıtlarından olmalı. Kendi kuralları ile hareket etmeleri bizleri endişelendirmemeli bilakis insani yönlerini zenginleştirmiş çocuklarımızın daha yaşanılır bir dünyayı sağlayacaklarına inancımızı güçlendirmeli... Onların isyanları belki de daha güzel bir dünyanın ilk adımları...
Çözecekleri en önemli sorunlardan biri okul problemi olacak elbette.
Öğrenmenin doğasına aykırı, binalar içine tıkıştırılmış çocuklardan, okullarında bu devirde bilgiyi edinmelerini beklemek onlar için büyük saçmalık...
Hatta bizler için bile... Ellerinin altındaki tablet, telefon ve bilgisayarlarla bilgiye ulaşmak böylesine kolayken...
Müfredatı bir kenara bırakma zamanı geldi de geçiyor... Okulların asıl yapması gereken onların becerilerini geliştirmek olmalı... Birbirleri ile yarıştırmadan... Bu yarışmanın sonucunda bireyselleşen öğrenciler, takım çalışmasından uzaklaştıkları gibi, başarı olarak değerlendirdiğimiz hiçbir olgu gerçek hayat ile örtüşmemekte...
Okul hayatları bittiğinde adeta sudan çıkmış balığa dönmekteler. Sözün özü, okullar hayata hazırlamaktan çok uzakta ve olanı da bozmakta... Aslında yapılması gerekenler çok da zor olmamalı.
İşe olanı bozmamakla başlamalı.
DENEYİM TASARIMI
Çocuk ne yapmak istiyor sorusunun cevabı aranmalı öncelikle... Unutmayalım ki, değişen zamanda risk alan ve kendi kafalarındaki modeli gerçekleştirebilen bireyler mutlu olacak, başarının peşinden koşacak...
Bu noktada onların kendilerini daha erken yaşta tanıyacakları deneyimler tasarlamalı okullar... Hatta ebeveynler de... Başarısızlığın en büyük öğretmen olduğunu unutmadan tabi... Başarısız olmalarına da izin vererek yani... Bir başka deyişle hayata hazırlayarak...
Bunun için de gerçek hayatın içine sokarak... Çocukların yetkinlik ve becerilerinin gelişmesi ancak bu şekilde olacaktır. Daha önceki yazılarımda da değinmiştim, çocuklarımızı çalıştırmak çok önemli... Hem evde hem de işyerlerinde...
Dünyanın acımasız yüzünü de tanıyıp mücadele etmeyi bu sayede görebilecekleri gibi, kendilerini daha iyi tanıyıp, iletişim kurmayı da öğrenecekler böylece... Yaşadıkları zorluklar üstelik yaratıcılıklarını da geliştirecek.
Dr. Türker Kılıç'ın söylemiyle, çelişkiler çağı sonrası yeni kültürde zeki ve çalışkan olmak, yerlerini yaratıcı ve iyi olmaya bırakacak; çocuklarımıza iyiliğin ve yaratıcılığın eğitimini verebilmeyi öğrenmemiz gerek... Yaratıcılık, inisiyatif almak ve tutkulu olmak gelecek günlerin en aranan özellikleri olacak...
Bu ise sadece öz yeterliliği gelişmiş kendine güvenen bireyler ile mümkün olacaktır. Öyleyse sınavlar için yarıştıran değil de, hayat için becerileri arttıran okullarla yola çıkma zamanı...
