Önceki gün yine bir kadın öldürüldü İzmir'de... Hem de 5 yaşındaki evladının gözleri önünde... Üstelik sadece evde kedi beslediği için... Kadın cinayetlerine namus kılıfı uydurup bir de merhumeyi suçlu çıkaran katillerden sonra bu cinayet, kötülüğün ve şiddetin sebebi olmadığının kanıtı gibi!
Şimdi yine katili savunanlar olacak mı çok merak ediyorum.
"O da kedi beslemeyiverseydi" diyecekler mi? Yine ölen mi suçlanacak... Mahkemede taktığı kravat, çocuğunun gözleri önünde kana bulanan ellerini temizleyecek mi? Hep savunduğumuz şey, şiddetin sebebi olmaz!
Hepimiz insanız, sinirlenebiliriz, belki aklımızdan cinayet işlemek de geçer ama bunu yapmayız.
Bir yerde dururuz. Neden? Çünkü vicdan durdurur bizi.
İŞARETLERİ GÖREBİLMEK
Ama katil olmak (Çok istisnai durumları konu dışı bırakıyorum.
Nefsi müdafaa gibi...) bazı insanların ruhunda var maalesef.
Toplum da bu ruhu sürekli besliyor. Kadına yapılan her şeyi, her cezalandırma yöntemini haklarıymış gibi görüyor katil ruhlu erkekler.
Katil ruh bir anda da ortaya çıkmıyor aslında. Bazı işaretleri var ama bu kadar yakınındayken göremiyoruz bu işaretleri. Konduramıyoruz.
Kıskançlığı sevgi sanıyoruz, kısıtlamayı koruma!
Hayvan sevgisi mesela...
Hayvan sevmek zorunda değil kimse ama hayatınıza sokacağınız insana dikkatli bir gözle bakın derim. Zararsız bir hayvana durduk yere eziyet ediyorsa, yemek kabına tekme atıyorsa, ruhunda beslenmeyi bekleyen bir katil yaşıyor demektir. Kendinden güçsüz bir varlığa sırf gücü yetiyor diye işkence, eziyet ediyor, şiddet uyguluyorsa o kişide katil bir ruhun olduğundan şüphe etme!
KARINCAYI İNCİTMEK!
Evlenirken geliri, iyi bir işi, evi, parası var mı diye değil, vicdanı var mı diye sorgula! Etrafındaki insanlara davranışlarına bak.
Kavga ettiğinizde verdiği tepkilere bak. Kendini seviyor mu?
Doğayı, çiçeği, böceği seviyor mu ona bak! Çünkü bir insanın vicdanını anlatırken, "Bir karıncayı bile incitmez" denir.
Anlaşıldı, biz kadınlar artık kendi kendimizi bu adamlardan korumak zorundayız! Bütün anneler kızlarına "nasıl eş seçilir" konusunda konuşurken işaretleri görmeyi öğretsin. Bu gerçekten çok çok önemli.
Annelere sesleniyorum. Hepimizin duası çocuklarımızın iyi insanlarla karşılaşması. Bu yüzden kızınız size evleneceği kişiden bahsettiğinde ona ilk sorunuz "Ne iş yapıyor?" olmasın!
