Mailime gelen rutin basın bültenlerinden birinin başlığı, "Kapalı havalarda depresyona giriyor musunuz?" Soru cümlesi görünce insan otomatik olarak cevap vermek istiyor...
Düşündüm, "Hayır"... Mesela ben kapalı havalarda daha iyi çalışabiliyorum, odaklanma derecem artıyor. Evde olmayı da çok seviyorum. Hele ki yağmur yağıyorsa.
Üstümde en rahat ettiğin pijamalar, elimde kahvem, müzik eşliğinde (benim için bu havaların vazgeçilmezi Cem Adrian) biraz yağmuru izlemek sonra da biraz film... Hatta filmin yarısında mayışmak...
Şu an canım çekti gerçekten.
Ama hava güneşliyse ve ben kapalı bir alanda olmak zorundaysam asıl depresyon sebebi bu... Güneşli havalarda üretimden de düşüyorum. Yazmak okumak değil, yaşamak istiyorum. Yani Orhan Veli'nin de dediği gibi, beni güzel havalar mahvediyor!
HAYAT BİR DENGE
Tabii ki güzel havaları sevmiyorum anlamına gelmiyor bu. Şiiri hatırlatmak isterim: Beni bu güzel havalar mahvetti, böyle havada istifa ettim evkaftaki memuriyetimden.Tütüne böyle havada alıştım, böyle havada aşık oldum; Eve ekmekle tuz götürmeyi böyle havalarda unuttum; Şiir yazma hastalığım hep böyle havalarda nüksetti; Beni bu güzel havalar mahvetti.
Aslında hayatın kendisi denge üzerine kurulu. Her şey zamanında ve yerinde güzel. Güzel havaya da kapalı havaya da ihtiyacımız var. Güneşli havalarda harcadığımız fazla enerji ve yoğun duygu durumlarının ardından gelen bu karanlık ve yağmurlu ortam, bize şunu söylüyor "Biraz otur, bedenini dinlendir.
Uçarılığı bırak ve üret"
ZORUNLU DEPRESYON
Ama uzmanlar bizi ısrarla depresyona sokmaya çalışıyor. Depresyon aklımızdan geçmezken, "Hava kapılı benim depresyona girmem lazım" gibi bir düşünce mutlaka zihnimizin bir köşesine ilişiveriyor. Siz bu kez uzmanları değil, kalbinizin sesini dinleyin. Negatif düşünceleri bir kenarı koyup havanın tadını çıkarın. Çünkü asıl sorun, sürekli aynı mevsimi yaşayanlarda görülüyor.
Değişiklik iyidir, bazen ruhunuzu bazen bedeninizi dinlendirir. Canım ülkemde 4 mevsimi yaşayabildiğimiz için depresyona girmek yerine şükretmek en iyisi.
