Son günlerde nereye gitsem ilişkilerde yaygın bir söz armonisiyle karşılaşır oldum..
"DARGIN DEĞİLİM.. KIRGINIM."
İkisi arasındaki fark bayağı aklıma takılmış durumda.
Şarkı sözleri gibi. Anlamı buruk fakat kulağa hoş geliyor nedense. Melankolik yanlarımızı atağa kaldırıyor.
Depresyon yönlerimizi seviyoruz biz. Yaralarımızı okşamaktan anlaşılan bıkmayacağız.
Geçen gece yine her zamanki gibi geç yatma durumlarındaydım.
Geceyi seviyorum.
İçsel sesimle baş başa kaldığım zaman üretkenliğimin farkına varıyorum.
Yine uzmanlara göre (bu uzmanlar olmasa işimiz ne olurdu bilmem) gece yaşayanlar daha zeki insanlarmış..
Ben kabul etmiyorum.
Yine eskilerin 'erken kalkan çabuk yol alır.. Sabah güneşi insanın üstüne doğmamalı'. gibi sözlerinden yola çıkarak, bu konuda hiçbir ayırım yapmak istemiyorum fakat sabah erken kalkarak, şööyleee elimde bir fincan kahveyle arz-ı endam etmeyi de sevenlerdenim. Yaş ilerledikçe üç, beş saat uyku yetiyor artıyor bile. Neyse yine lafı oradan buradan dolaştırırken eski radyoculuk günlerim geldi aklıma.
Mikrofonun başına geçince konudan konuya atlar dururdum..
Huylu huyundan vazgeçmez misali, biz yine asıl konumuza dönelim.
Dargınlıkla kırgınlık arasındaki fark bizim İslami geleneklerimize göre anlatılmış da, ben günümüzdeki geçerli nedenleri üzerinde biraz yoğunlaşmış durumdayım.
Dargınlık; küsme gücenme durumu...
Kırgınlık konuşmama haliymiş.
Hoppalaaa..
Okuduğum kitaplarda, Türkçe anlamı buymuş. Benim aklıma yatmadı, hem de hiç yatmadı.. Araştırdıkça araştırdım nerdeyse bir fasikül bilgi topladım yine de tatmin olamadım..
Ben kendi duygularımdan yola çıkarak konunun derinliklerinde biraz daha ilerlemek istiyorum. Yani arkadaşlar "denek" olarak kendimi seçmiş durumdayım. (Tabii sizin duygularınıza ayna tutarak) Hoşgörülü olmak konusunda tüm bildiklerimizi bir kenarda toplayalım.. İyilik sınırlarımızı ihlal edenlere, canımızı yakacak şekilde içimizi acıtanlara ve bize fiilen bir kötülüğü olanlara okkalı bir şekilde hem kızar hem de küseriz... Aksini söyleyenleri bile izlediğimde zaman içinde böyle olmadıklarını görmüşümdür.
Bu tür davranışlar karşısında hepimizin tepkisi olmalı değil mi arkadaşlar. Haksız mıyım?
Kırgınlık başka bir şey.
Çok sevdiğiniz insanlara duyduğunuz özel bir duygu.
Anlatırken bile kelimeleri incelikle seçmek lazım..
İncitmekten korktuğunuz, gülümseyerek geçiştirdiğiniz fakat yüreğinizin en gizli köşelerinde, sözlere dökemediğiniz bir alınma halidir. Gözleriniz dolar, içiniz burkulur, sizi üzmesine rağmen sadece susarsınız...
DARGINLIKTA her şey söylenir.. Öfkeler dışa yansır. Kırgınlıkta içe gömülür.
Anlatamazsınız.. İnsana ait olan bu duygulardan hepimiz az çok nasibimizi almış olsak bile, biz yine güzellikten ve iyilikten yana olalım.
Dini bayramlarımızın mesajlarında saklı olan ve rahmetli Şenay'ın söylediği gibi "hayat bayram olsa." Ne iyi olurdu.
Yaşam boyunca küskünlük ve kırgınlığın olmadığı sevgiler bizim olsun.
