Van depreminin ardından tüm yurtta oluşan milli dayanışma duygusu herhalde yeryüzünde benzeri görülmemiş bir biçimde büyüyor. Bence dünyanın önemli üniversiteleri bu toplumsal ruh hareketinin motivasyonlarını, duygusal dinamiklerini ve Türk milletinin manevi müşevviklerini bilimsel olarak incelemelidirler. Özellikle sosyal psikologlar ve tarihçilerin bu çalışmaları yapmaları Türkiye için doğru yargılara varmalara bakımından bulunmaz bir fırsat. Zira hemen öncesinde bölgeden gelen onlarca şehidine yanan millet bu kez de yoğun olarak Kürt vatandaşlarımızın yaşadığı bir bölgenin deprem felaketine uğramasıyla kendini derin bir kederin içinde buldu. Ancak bu kederin içinden koskoca bir dayanışma ve sahip çıkma duygusu üretti. Aslında şehitlerle deprem felaketine milletin verdiği tepkiyi bir arada düşündüğümüz vakit ortaya çıkan somut gerçek şuydu: Bu millet tam bir olgunluk ve bilgelikle Kürtlerin insani ve demokratik meseleleriyle PKK ve terör meselesini kesin olarak birbirinden ayırıyordu.
***
Memleket çapında yaşadığımız bu büyük duygu fırtınası devam ederken bizim güzel şehrimiz İzmir, yine tarihe damgasını bir hükümdar mührü gibi vurdu geçti. Meğerse Van'da enkaz altından çıkarılan 14 günlük bebek Azra'yı ve onu sütü bittiği için enkaz altında tükürüğüyle besleyen annesini enkaz altından çıkaran kahramanlar İzmir'in arama kurtarma ekibiymiş. Bu yazıyı yazdığım sıralarda aynı ekip Azra'nın babası Sinan Karabulut'u da enkaz altından çıkarmanın mücadelesini vermekteydi. O minik bebeğin bir enkazın altında daha yolun başında yok olup gitmekten kurtulmasına mı sevineyim, yoksa onu hayatla buluşturan kahramanların İzmirli olmasına mı sevineyim, bilemedim doğrusu. Ama bu olay kafamda hemen şöyle bir fikir oluşturdu: İzmir Büyükşehir Belediyesi hemen bu ekibin bir heykelini yaptırtmalı ve "dayanışma meydanı" adını vereceği bir meydana dikmelidir. Kucaklarında Azra bebekle yontulan bu heykel kardeşliğin ve dayanışmanın sembolü olmalı. Bir kez daha enkazın altından can çıkaran İzmirli kahramanları ve onların ailelerini kutlarım.
***
Ve beni yine en fazla duygulandıran olay, 3 asır görmüş büyük çınar Yeni Asır'ın Van depremiyle ilgili başlattığı kampanya. Yeni Asır camiası halkımızın her ferdi gibi bu gelişmelerden çok etkilendi. Bir şeyler yapma ihtiyacı duydular ve okuyucuları arasında bir kampanya başlattılar. Amaçları bir TIR dolusu yardım malzemesi toplamak ve Yeni Asır olarak depremzede vatandaşlarımıza bir kardeşlik katkısı sunmaktı. Ancak bu büyük merhamet dalgası belki de en fazla İzmir'de yükseldi ve Yeni Asır'ın yardım kampanyası, önce bir TIR oldu, sonra iki, sonra üç, sonra dört ve sonra beş TIR'a çıktı. Belki altıncı TIR da gönderilecek Van ve Erciş'e. Üç asırda yüzlerce felakete tanık olmuş olan bu büyük kurum ülkesinin insanlarının zor zamanlarında yanlarında olmakla kendi varlığını ve soylu ismini bir kez daha onurlandırmıştır. Sadece bu da değil, bu gazeteyi kuranların, yüceltenlerin, bu gazeteye hizmet edenlerin ve bu gazeteden ekmek yiyen gelmiş geçmişlerin de ruhlarını şad etmiştir Yeni Asır'ın bu merhamet ve kardeşlik tırları.
Başta Şebnem Bursalı ve Yeni Asır çalışanları olmak üzere tüm vatansever İzmirlileri candan kutluyorum.
