Çocukluğumuza renk katan, sanatı sevdiren, oyunculuk gücünü insan sevgisiyle pekiştiren sanatçılarımız, fikir adamlarımız bir bir hayatımızdan kayıp gidiyor.
Bu açıdan 2013 yılı çok kötü bir başlangıç oldu bizler için... Aramızdan ayrılan son sanatçımız da Metin Serezli oldu.
Çok yakışıklı bir adamdı, yetenekli, coşkuluydu.
Çocukluğumun siyah-beyaz perdesinde, genelde salon adamı, salon aşığıydı. Ona düşen rol, hep sevdiği kızı, baş aktöre kaptırmaktı, senaryo onun için kötü imaj çizmişti.
Ona rağmen çok sevildi Serezli...
****
Çünkü Metin Serezli toplumla iyi bir bağ kuran, nitelikli bir sanatçıydı. Gönül insanıydı, mütevazı ve sakin bir adamdı.
Empati kurmayı severdi.
Ses tonu ve mimikleriyle unutulmaz bir iz bıraktı yüreklerde, yıllarca...
Radyolu günlerimizin baş aktörüydü.
Metin Serezli yürekli ve yetenekli bir "sanatçı"ydı. İşte bu yüzden gelip geçici değil, kalıcı oldu.
Şimdikiler gibi iki günde oyuncu olmadı, bu mesleğe ömür, emek verdi.
Hayatı boyunca iyi bir eş, iyi bir baba oldu. Nevra Serezli ile evliliği, topluma örnekti. Hep öyle kaldı.
Sanat camiası Ferdi Özbeğen ve Müslüm Gürses'in ölümünden sonra, Metin Serezli'nin kaybıyla sarsıldı.
O'nun ölümüyle birlikte, bir çocukluk anım daha, film kayıtlarında kaldı.
Işıklar içinde yatsın, bunu hak ediyor.
GÜNÜN SÖZÜ
Düşmanınızın neden korktuğunu anlamak için, sizi ne ile korkuttuğuna bakın.
Eric Hoffer
Futbolu doğru yorumlamak...
Spor, özellikle futbol medyası, son yıllarda dedikoduyla, çamur at izi kalsın formülüyle, insanların gururlarıyla oynama haline geldi.
Gazeteler de televizyon da böyle...
Karalamadan, hedef göstermeden, çamur atmadan reyting yapamaz hale geldik.
Medyanın bu sorumsuz tavrından en çok etkilenen de taraftar grubu oluyor. Çünkü bilgi aldığı, haber aldığı kanal medya...
O da karalama yolunu seçince, taraftar dolup dolup boşalıyor, taşkınlık yapıyor, saygısızlığı geçer akçe görüyor.
Hak, adalet yerine; kişisel çıkar öne çıkıyor, "sadece ben, sadece benim takımım" anlayışı kamuoyuna hakim oluyor.
Oysa doğru bilgilendirme yoluna gidilse, fişekler bu kadar ateşlenmez, sahaya para atan da olmaz.
Hakeme isyan etmek işin kolay yolu; bunun yerine, kendine, takımına dönüp bakma, eleştirme kültürü taraftarın bilincine yerleşmesi bence...
İşte o zaman belki de şiddetin kötü kazınabilir. Uzun ve ince bir yol bu belki ama gerekli...
***
Bu arada işini doğru yapan gazeteciler de var. Holiganlık değil, adalet arayan, kimseden korkmayan, doğru neyse onu söyleyen...
Örneğin Mehmet Demirkol, örneğin Mert Aydın...
İkisinin de sabah saatlerinde NTV Spor'da programları var. Biri '7/10' diğeri de 'Spor Servisi'... İki programı da, bu iki spor yorumcusunu da taktirde, güvenle izliyorum. Çünkü gerek Aydın'ın gerek Demirkol'un kimsenin etkisi altında kalmadan, kimseye yalakalık yapmadan doğru yorumlar yaptığını görüyorum, yaşıyorum.
Bu nedenle iki futbol yorumcusu benim için diğer birçoğundan ayrılıyor.
Beklentim, bu iki gazetecinin izinde yürüyenlerin artması... Yoksa yeşil sahaları ateş saracak, kimse farkında değil...
