İnsanların parayla ilişkisi çok ilginç.
Parayı herkes seviyor. Ama bu konuda bence ikiye ayrılıyoruz. Araç olarak sevenler ve paranın kendisini sevenler.
Harcamayı seven biri olarak paranın kendisini sevenleri hiç anlayamıyorum. Mesela yıllarca çalışmış, bankada tonlarca para biriktirmiş ama para gidecek diye yerinden kıpırdamayan, yemeyen, içmeyen, üstüne başına bir parça bir şey almayan insanlar var. Daha da ileri boyutu borç ister diye kimseyle görüşmeyen hatta hatta evlenmeyen ve çocuk yapmayanlar var. "Yok artık" demeyin. Tanıyorum böyle kişiler. Bunun sebebi geçmiş yaşantısında kodlanmış kıtlık bilincinden başka bir şey olamaz.
GEÇMİŞ TEMİZLİĞİ ŞART
İnsan o kadar parası varken nasıl hayatını bomboş geçirir? Neden güzel giyinmek, güzel eşyalar kullanmak istemez. Niçin farklı ülkelere farklı şehirlere gidip yeni insanlar tanımaz, yeni yemekler deneyimlemez? Neden dostlarıyla birlikte güzel bir iki saat geçirmez?
Hadi bunların hiçbirini sevmiyor, ki bana imkansız geliyor! Bir çocuğu sevindirmek, bir yaşlıdan, bir hastadan hayır duası almak da mı geçmez içinden. "Herkes parasını har vurup harman savursun" demiyorum ama paranın kendisine bu kadar tapanların mutlaka bir geçmiş temizliği yapması gerektiğini düşünüyorum. Bir kağıt parçasına ya da bir metale bu kadar tapmak akıl alır şey değil!
Maksimum 100 yıllık ömrümüz var arkadaşlar.
Zor koşullarda çalışıp kazandığınız parayı yemezseniz, mirasçılarınız öyle bir güzel yer ki, "Allah razı olsun" demek şurada dursun arkanızdan pek iyi sözler sarf edeceklerini de sanmam. Benden söylemesi.
