Üç kadın konuşuyoruz; biri eşinden boşandı yıllar önce, çocuklarını alıp annesinin evine döndü, çalışmaya başladı. Yıllardır evin geçimini o sağlıyor. Ne yapıyor? Evlere temizliğe gidiyor, hafta sonları yazlıkçıların geçtiği yerlerdeki restoranlara gözleme yapmaya gidiyor, bazen oduna gidiyor, yani kesilmiş odunları kamyona atmaya, bazen çöp toplamaya. Bedenen ağır çor işler olsa da yüksünmeden yapıyor kendisi ve çocukları için.
Genç ve güzel bir kadın. Kazandığı parayla gece ve gündüz kremleri de alıyor, gözaltı kremleri sürüyor, kendine bakıyor. Ama hayatında bir erkek yok yıllardır. İstemediğinden değil ama nasıl olacak?
Bütün konu-komşu, köy halkı ve akrabaların gözü üzerinde. Nereye gidiyor, ne yapıyor, herkesin kontrolünde. İşe tek başına gidemiyor mesela. Mutlaka yanında bir kadın arkadaşı ya da annesi oluyor veya oğlu, babası.
KİME GÜVENİLMİYOR?
Şimdi bu ne anlama geliyor? Kadına mı güvenilmiyor? Etrafa mı? kadın tek başına giderse, kaşla göz arasında bir şeyler yapacağı mı düşünülüyor? Yapanlar vardır elbette. Ama her boşanmış kadına potansiyel erkek düşkünü kadın diye bakmak ne kadar mantıklı?
Ayrıca ne olur karşısına bir erkek çıkarsa, onunla sohbet ederse? Belki o da bekardır, birbirlerinden elektrik alırlar, aralarında bir flört yaşanır, sonrası bakarsınız evlenirler.
İlla görücü usulü ile evlenip yeniden kumar mı oynasın? Kendisi seçse evleneceği erkeği daha iyi olmaz mı? Elbette mutlu bir evlilik yapacaklarının garantisi yok kocasını kendisi seçtiği için ama en azından yaşamıyla ilgili kararı kendisi vermiş olur, günahı sevabıyla sorumluluğu üstlenmesini bilir. Başkalarını suçlamaktan kurtulur.
ARKADAŞ KAZIĞI
Erkeklere de güvenilmiyor ki, bekar kadınlarla bir arada olmalarına izin verilmiyor. Demek ki erkeklerin aklı boşanmış, dul kadınlarda. Onları tek başına bir yerlerde yakalasak da bir şeyler yapsak diye düşünülüyor.
O yüzden de kadınların yanına bir koruyucu takılıyor. İşin garibi sadece erkekler değil kadınlar da güvenmiyor. İster yakın arkadaşları olsun, ister kocaları. İkisini bir araya getirmekten kaçınıyorlar.
Bizim kadının işe birlikte gittiği kadın arkadaşı mesela. Sürekli laf sokuşturuyormuş, mesela iş dönüşü hadi bir şeyler yiyelim önerisine, "Kocam evde olmasa seni davet ederdim ama olmaz" diyormuş! Bir başka gün, bizimkinin evinde küçük bir tamirat yapılacağı zaman, "Sen evde olmasan kocam gelir yapar ama şimdi olmaz" diyormuş!
Ben olsam bir daha o kadının yüzüne bakmam ama bizimki alışmış dul kadın olarak kendisine yapılan göndermelere. İşi şakaya alıyor, dalgasını geçiyor her şeyle. Bir anlamda meydan okuyor herkese.
Kadın olarak ne tür zorluklarla karşılaşıyorsunuz diyenlere bir örnek...
