İlk düdük ile ilk yarının son düdüğü arasında yaşananları kelimelere dökmek o kadar zor ki. Ama bu sürece bir isim vermek çok kolay. Adı: Kaybetmeyelim futboluydu. Birbirlerini tehdit edemeyen, ne kanattan ne ortadan ileriye gidemeyen, al gülüm ver gülüm, velhasıl izleyen için futbol değil zulüm. Oynayamadıkları için sıklıkla faule başvuran iki takım adına pozisyon notları almakta bile zorlandık.
Mesela G.Saray'da Icardi'nin ismini Dzeko ile yaşadığı gerilimde duyduk. Dzeko ona göre daha çok oyunun içinde olsa da F.Bahçe'de de aynı G.Saray gibi sorumluluk alan oyuncu olmadığı için devre golsüz berabere bitti. Koca ilk yarının en net pozisyonu Kerem Demirbay'ın şut girişimiydi ki o da zaten kaleyi bulmadı. Bu nedenle umutlarımızı ikinci yarıya erteledik. İkinci yarı da aynı temposuz görüntü ile başladı.
Yine bir Kerem Demirbay denemesi ve peşi sıra maçın en net pozisyonu Szymanski'den geldi. Kaleyi tam karşıdan gören bir yerden vuruşu direk dibinden dışarı gitti.
YEDEK SPREY İSTEMİŞ MİDİR?
Dakikalar 70'e yaklaşırken artık bir mesele ayan beyan ortaya çıkmıştı. Tam bir atan kazanır oyunuydu oynanan. Bu bölüm iki takımın daha çok denediği fakat yine de izleyenleri tatmin etmediği bir görüntü ortaya sundu. Faul yapmaktan iki top yapamayan iki takımın zirve mücadelesi verdiğini bile unuttuk bir ara. Hakem çizmek için yedek köpük sprey istemişse şaşırmam. Öyle ki hamleler bile sanki başlangıç kadroları devam ediyormuş gibi hiçbir şeyi değiştirmedi. Sadece faule maruz kalanlar ve faulü yapanlar değişti o kadar. Sonuçta kaybetmeyelim futbolunun değeri de karşılığını 1 puanla buldu.
Dileriz cuma günkü Süper Kupa maçında daha kaliteli bir maç izleriz. Sonuçta o maçta biri mutlaka kazanmak zorunda.
