Liseyi bitirdikten sonra 5 yıl İngiltere'de kalıp hem öğrenim gördü, hem iş alemini öğrendi. Dönüşünde Nazilli'de cıva ve kömür madenleri işletmeye başladı. 1965 yılında da Sezgin Hanım ile hayatını birleştirdi. 1968'de Osman Kaymak başkanlığındaki yönetimde asbaşkan olarak çalıştı, düşmekte olan takımı kurtardı. Ali Ulvi Kiremitçiler Karşıyakalıların kulübe soğuk baktıkları, ilgisizliğin doruğa çıktığı 1969-70 sezonunda 14 kişinin katıldığı bir kongrede başkan oldu. Ve bunu kendisine hırs yapıp takımı şampiyon yaparak Birinci Lig'e yükseltmiş, binlerce Karşıyakalının omuzlarında taşınmıştı. Sonra cıva madeninin devletleştirilmesi ve bürokrasiyle gelen sıkıntılar üzerine ekonomik yönden sıkıntılı günlere girdi. Ama Karşıyaka aşkı O'nda hiç azalmadı, arttı. Her kongrede, her açılışta, her türlü etkinlikte Ali Ulvi Kiremitçiler'i görebilirdiniz.
21 Ekim 2006 tarihinde vefat etti.
Damarlarında ateş, yürek ırmaklarında bir sevda oldu Karşıyaka.
***
"Türkü söylemek yamanın başka türlüsüGönlünce bir türküsü var madem ki herkesin
Bu bizim yaşamışlığımızın türküsü"
Ben ne zaman Ali Ulvi Kiremitçiler denilse bu dizeleri anımsarım her seferinde. Çocukluğundan gençliğine, delikanlılığından ileri yaşlarına değin, yaşamının her döneminde sporcu olarak, yönetici olarak Karşıyaka'ya "Seni bana sevdaladı hayat" diye haykırdı; ve O'nun için sevda her zaman dimdik ayakta, meşale daha bir alaz alaz yanmaktadır.
Bir sıra neferi oldu bakanlığında bile. Çünkü Ali Ulvi Kiremitçiler'in damarlarında ateş, yürek ırmaklarında bir sevdadır Karşıyaka.
Şafaklar söküp, şampiyonluk türküleri söylendiğinde, destanlar yazıldığında değil, Karşıyaka en kötü günlerini yaşadığında da Karşıyakalıdır. O'nun hüzünlerden gül sağarak, gülün dikeniyledir kavgası. Gülün dikeniyledir sevdası.
O gülün kavgasını da yaşamıştır, sevdasını da.
Bin yıllık dostlarımdan Ali Ulvi Kiremitçiler ile 1970 yılının şampiyonluğundan sonra rakılarken, Karşıyakalı şair Attila İlhan'ın bir şiirindeki Paris'i "Karşıyaka" yaparak şöyle mırıldanmıştım:
"Karşıyaka'nın göklerinden uzanıp bir yıldız kopardım.
Kırmızı bir karanfilmiş gibi yıldızı saçlarına taktım."
Şair, "Kesemde yoktu, yüreğimden verdim" der. Ali Ulvi Kiremitçiler kesesinden de verdi, yüreğinden de. Kesesinden verdiklerini hiç kimse bilmedi, bilemedi, ama yüreğinden verdiklerini anlatmaya kimsenin kalemi yetmedi.
Yeşil sevdalar, kırmızı güller, uzaklardan gelen şampiyonluk türküleri, kuş sesleri, gecenin gülüşünde çiçekler, bugünden söken şafaklar, şarkı söylenecek güzel günler Karşıyakalılar'a hep Ali Ulvi Kiremitçiler'i hatırlatır.
Bu şehre yağmur yağdığında, bu şehre aşk yağdığında ne zaman Ali Ulvi Kiremitçiler denilse Karşıyaka vapurlarında Melih Cevdet'in şiirinden bir bölüm yükselir semalara..
"Nice aşklar, arkadaşlıklar gördüm
Kahramanlıklar okudum tarihte
Çağımıza yakışan, vakur, sade
Davranışınız geliyor aklıma"
* * *
Karşıyaka Spor Kulübü'nün Efsane Başkanı, Türk sporunun örnek ve emsalsiz yöneticilerinden Ali Ulvi Kiremitçiler bugün 11.30'da Karşıyaka Soğukkuyu Kabristanı'ndaki mezarı başında anılacak.
